2006/06 – Schotland

24/06/2006 Zaterdag, de eerste dag van mijn verlof. Eerst nog een bankzaak gaan regelen voor Peter. Daarna vertrokken naar de zee, om te beginnen naar Zeebrugge. We zijn gestart met een aperitief bestaande uit een portie garnalen en een Rodenbach. Vervolgens een lekkere vissoep en tongetjes met een flesje witte wijn. Soms is het leven toch mooi. Even strijkgelegen van al die lekkernijen en daarna naar mijn tante gereden in Heist. Er was nog een kozijn van mij en de zoon van mijn tante was er ook, nog een kozijn dus. Dat gebeurt niet dikwijls in onze familie dat er 3 kozijns samen zijn.

Tegen 4 uur zijn we dan vertrokken naar de boot. Het was de vroegere Norsun die nu Pride of Bruges heet. ’s Avonds uitgebreid getafeld en al bij al redelijk vroeg in onze tram.

25/06/20006 (ZO) We waren rond 8 uur in Hull, na een redelijke goede nacht, het was vrij stil geweest. Om te beginnen nog eens een flink Engels ontbijt genuttigd en daarna vertrokken voor de grote trip naar het noorden. Rond de middag zijn we gestopt voor een Sunday roast te eten, lam dit keer.

Het was de bedoeling om te stoppen in Luss aan Loch Lomond, maar daar was geen plaats meer voor ons. Het is er dan ook zeer toeristisch en er zijn niet veel dorpen langs het meer. We zijn dan maar verder gereden naar Ardgartan, daar was nog plaats genoeg. Hier hebben we onze eerste kennismaking met de midges. Ondanks de beestjes hebben we na het eten toch een wandeling gemaakt en als je in beweging blijft, heb je er eigenlijk weinig last van. Voor de rest waren ze gewoon overal. Als je even blijft stilstaan, zitten ze tot in uw oren. De mensen die we buiten tegenkwamen hadden allen een net over hun hoofd om de beestjes op afstand te houden.

26/06/2006 (MA) Heel goed geslapen vannacht. ’s Morgens waren die rotbeestjes er echter nog altijd. We moesten dus alles dichthouden en met dat mooie weer, zijn we dat niet gewoon. We begonnen al te vrezen voor de rest van het verlof. Als je nooit eens de deur of een raam mag openzetten, dan ziet het er niet goed uit. Gelukkig wist er iemand te zeggen dat als er wind is de midges verdwijnen. Hopen dus maar.
Via Ardgartan terug naar Loch Lomond gereden met een tussenstop in Inveruglas. Hier waren er al geen midges meer, dus dat viel mee.

Daarna verder naar Bridge of Orchy, waar we gegeten hebben.

Overal zie je hier wandelaars die de West Highland Way aan het volgen zijn. We kregen dus ook de kriebels te pakken en we zijn verder gereden naar Glen Coe en meer bepaald naar de Devil’s Staircase. Dit is een wandeling met een nogal steile klim over de top van een berg in principe naar Kinlochleven, maar dat was niet onze bedoeling, vanaf de start al. We stelden ons voor de top te halen en dan daar boven nog wat rond te lopen. Het was dus inderdaad een flinke klim, maar het was leuk om de top te bereiken.

Na de wandeling zijn we Glen Coe verder ingereden en nog even gestopt aan het uitzichtpunt op de zogenaamde 3 zuster, dit zijn 3 gelijke berg toppen.

Voor de nacht hadden we gekozen voor de camping in Glen Coe, maar die zijn ondertussen toch ook al zo duur geworden. En we moesten verplicht elektriciteit nemen. We hebben er wel lekker buiten kunnen zitten in de zon. ’s Avonds hebben we nog een wandeling gemaakt, van een dik uur enkel, naar het dorpje met uitzicht op het Loch Leven. Toen we terug op de camping waren, waren ook de beestjes weer terug en zijn we dus maar naar binnen gegaan.

27/06/2006 (DI) We zijn begonnen met een rondrit rond Loch Leven wat ons onder andere bracht naar Kinlochleven. Een eigenaardig stadje met nogal wat bevolking zo in die ene uithoek. Ze hadden er ook een goede winkel, waar je dus ook echt vlees kan kopen. Het is ook een stadje waar je zou kunnen overnachten, we moeten echt wel eens op zoek naar goedkopere overnachtingplaatsen.

Na de boodschappen zijn we doorgereden naar Fort William en zo verder naar Glen Nevis. Het is een lange hobbelige weg naar de parking in de vallei en op een bepaald moment wordt de weg smaller zodat het nog een Single Track weg is. Hier is een eerste parking waar je trouwens mag blijven overnachten, £ 2 voor een ganse dag parkeren. Bij het indraaien van deze smalle baan stond een bord met maximum breedte 70 inch en daar onze Mobi er 89 is, moesten we dus terug. Bij het achteruit rijden had ik een paal geraakt en dat op zich was niet zo erg, maar aan die paal zat een pin van wel 10 cm die los door de wand ging tot in de kleerkast. Een kleine ramp dus, met al bij al toch ook nog wat geluk. Er waren geen enkel vitale delen geraakt, het gat in de wand is net voorbij de toiletdeur en net onder elektriciteitskast van 220V in de kleerkast. Ria heeft er flink wat Duck-tape over geplakt en we zullen dan verder wel zien als we terug in België zijn. Een geluk dus toch nog omdat we ons verlof niet moeten afbreken. Na het middageten zijn we dan maar te voet verder gegaan via de Public Footpath in Glen Nevis. In het begin is dat een mooi pad, maar de rivier stroomt wat verderop in een engte en daar is het pad een echte klauter partij. Boven loopt de Nevis dan weer door een breed dal. Langs alle kanten zijn er hoge watervallen We zijn zo’n dikke 2 uur de Glen ingelopen, je kan daar zo ver gaan als je wil, maar je moet ooit eens terugkeren en na 2 uur heen volgt normalerwijs 2 uur terug. Een mooie wandeling dus, met een natuur die toch weer net iets anders is dan op andere plaatsen waar we tot hiertoe al geweest zijn.

Na de wandeling hebben we nog een tijdje buiten gezeten, met vervolgens een lekker menu. Daarna kwamen de muggentjes weer opzetten.

28/06/2006 (WO) ’s Morgens hebben we nog even een kijkje gaan nemen bij het visitors center waar de wandeling naar de top van de Ben Nevis, maar we waren nog te stijf van de wandeling van gisteren en we zijn er toch maar niet aan begonnen. We zijn dan verder gereden naar Neptunes staircase, een deel van het Caledonian Canal. Hier bij Fort William zijn het 8 sluizen achter elkaar.

Vervolgens zijn we verder gereden naar Fort Augustus voor een groot deel over een single track weggetje, onze eerste kennismaking hier in Schotland. Het weggetje bood bij momenten wel een zeer mooi uitzicht op het Caledonian Canal en de rivier Locky.

Fort Augustus is zeer toeristisch. Daar zijn ook een viertal sluizen achter elkaar die de verbinding maken met het beroemdste loch van allemaal, Loch Ness. Naast de sluizen waren ook een paar terrasjes. Op één ervan, dat van het Neuk Café, hebben we een kleinigheid gegeten en een pint gepakt, goed voor een dikke £ 10. Schandalig duur voor wat je kreeg, maar wat wil je met al die toeristen. We hebben er ook een Nessie gekocht voor in onze Mobi, hij mag bij de marmot uit de Alpen gaan liggen. Na nog wat gewinkeld te hebben, zijn we verder gereden naar Inverness, waar verder niet veel over te vertellen valt. We hebben even halt gehouden bij Urquhart Castle, maar we hebben deze ruïne verder niet bezocht. Het kostte eigenlijk nogal veel en je kon van boven al zien dat je daar dan door een paar overblijfselen van muren kan lopen. We hebben zoiets al eens bezocht in Tintangel Castle tijdens ons bezoek aan Cornwall drie jaar terug.

We besloten om door te rijden naar de oost kust, waarbij we nog wat getwijfelden tussen Rosemarkie (camping) en Cromarty (gok op wild parkeren). Het werd uiteindelijk Rosmarkie, maar de prijs van de camping viel wel wat tegen tov. de informatie die we bij hadden van een paar jaar terug. Volgens de uitbaters lag dit aan de aanwezigheid van de zee, vlak voor de camping en de dolfijnen wat verderop in de baai. Die laatste hebben we echter niet gezien. Je hebt daar wel een mooi zicht op Fort George.

29/06/2006 (DO) Deze nacht heeft het voor het eerst geregend. Na de drukte van gisteren hebben we besloten om het vandaag wat rustiger aan te doen. We zijn begonnen met een rustige wandeling naar het dorpje voor wat boodschappen. Er was daar een beenhouwer die bij ons nog geen week zou kunnen open blijven, maar daar, werkte er maar liefst 4 mensen. Blijkbaar wordt er veel vlees op bestelling uitgeleverd. Na het bijvullen van wat vers water zijn we verder noordwaarts getrokken. Het was de bedoeling de ferry te nemen in Cromarty. De ferry is er echter maar een bootje waar net 2 gewone auto’s opkunnen. Wij konden alleszins niet mee, wegens te groot. Dit betekende wel een omweg van ruim een uur rijden, omdat we nu rond die baai moesten. We hebben nogal flink doorgereden en tegen de middag waren we aan de distilleerderij van Glenmorangie.

Het bezoek aan deze distilleerderij was goed, de mensen waren heel vriendelijk en je mocht er ook gewoon overal foto’s nemen. Het kostte ook maar £2.50 en je kon het inkomgeld ook nog volledig recupereren bij een eventuele aankoop). Glenmorangie blijkt de nummer 1 te zijn in Groot-Brittannië en de nummer 3 van de wereld, we zaten met deze distilleerderij dus wel goed.

Na de rondleiding was er gelegenheid om een whisky te proeven. Zij gaven die van Cellar 13, een magazijn dicht bij de kust, waar de whisky onder invloed van de vochtige zeelucht toch een andere smaak zou bekomen. Nadien kon je tegen betaling nog eender wat proeven en zo constateerde ik dat het proeven van de 30 jaar oude Glenmorangie maar liefst £ 5 kost. Ik vroeg aan onze gids of dit dan ook zo’n klein beetje was en prompt kreeg ik van haar een glaasje met deze whisky. Wel lekker natuurlijk. We hebben dan ook maar een fles van Cellar 13 gekocht (prijs op de boot was identiek).
Daarna werd het stilletjes aan tijd om een plaats te gaan zoeken voor de nacht, we hadden niet direct een camping in deze omgeving, we zouden dus liefst ergens wildparkeren. Op de kaart stonden een aantal picknick plaatsen langs de weg die we eens verder zouden gaan bekijken. Het werd uiteindelijk de picknick plaats net voor Bonar Bridge. Er stond daar weliswaar een bordje "No overnight parking", maar er stond al een Schot en die zei dat hij daar regelmatig staat en dat hij nog nooit problemen gehad heeft. We hebben nog door het dorpje wat gewandeld en een theehuis gevonden dat redelijk van prijs was en waar je lekkere scones met jam kan eten, wat we dan ook gedaan hebben.

30/06/2006 (VR) We hebben niet slecht geslapen op onze picknick plaats en de politie is ons niet komen wegjagen, dat viel dus mee.Vandaag moeten we terug naar de westkust. Het eerst stuk brengt ons van Bonar Bridge naar de Shin Falls in Invershin. Dit is een nogal imposante waterval waar je ten gepaste tijden zalm tegenop ziet springen. Niet toen wij er waren, maar een andere toeschouwer had er gisteren nog enkele gezien. Ook hier kan je goed overnachten.

Vervolgens zijn we, via piekkleine weggetjes op zoek gegaan naar de watervallen van Rosehall, maar een visser die we onderweg tegenkwamen wist te vertellen dat er sowieso weinig water in de rivier was en dat de watervallen nu niets voorstelden, we waren er trouwens al voorbij toen. Dan maar verder naar Oykel Bridge, ook hier was er niet veel te beleven. Onderweg waren de uitzichten echter wel prachtig. Je rijdt constant door een groene vallei, met in de verte de bergen die de vallei begrenzen.
Na Ledmore moesten wij nog meer Noordwaarts naar Lochinver. Onderweg hebben we onze eerste regen gehad. Motregen. Na het eten werd het terug droog en hebben we nog even halt gehouden aan de ruïne van Ardvreck Castle, dat gelegen is in het Loch Assynt. Dit meer voedt de river Inver die uitmondt in Lochinver.

We zijn maar even in Lochinver gebleven, in elk geval niet lang genoeg om een goede indruk te hebben van het stadje, waarschijnlijk zullen we morgen dus even terug gaan. We hebben in Lochinver een paar stukken zalm gekocht en we zijn door gereden naar Inverkirkaig. Hier is er ook een wandeling naar watervallen en verder door naar een mooi meer, Fionn Loch. Dat zal dus voor morgenvroeg zijn. Op de parking aan het begin van de wandeling kan je zonder probleem overnachten, als je tenminste niet op een stel Fransen stuit die vlak naast jou komen parkeren. Gelukkig hebben we ze kunnen overtuigen elders te gaan staan.

01/07/2006 (ZA) Het voornaamste punt op onze agenda vandaag is een wandeling naar de Falls of Kirkaig en het Fionn Loch. Een serieuze wandeling van een uur of 3, 4. De waterval was inderdaad redelijk indrukwekkend en is het einde van de trek van de zalm, die hier echt niet over geraken. Na de waterval konden we nog een uurtje verder naar het Fionn Loch. De ondergrond is hier zo nat dat je precies de hele tijd over een spons loopt. Maar de landschappen waren prachtig, met onder andere een mooi uitzicht op de markante Suilven. Een wel heel eigenaardige verweerde berg. Als je in Lochinver naar de Suilven kijkt is het net of er steekt een ei boven het stadje uit.

Aan de oever van het meer stonden verschillende vleesetende plantjes. Na de wandeling was het de bedoeling om verder te gaan naar Ullapool, maar we hadden eigenlijk Lochinver nog niet echt bezocht en daarom besloten we maar om nog een nachtje hier te blijven. Na de boodschappen wou ik nog een foto nemen van het dorpje van de oevers van de baai en we vonden daar een prachtige parking om te overnachten aan de pottenbakkerij met een fantastisch uitzicht op de baai.

02/07/2006 (ZO) Vandaag stond voornamelijk Ullapool op de agenda en daar is het ook een beetje bij gebleven. We waren vrij vroeg in Ullapool. Aan de grote parking was er een zowaar een supermarkt, waar we dan toch maar eens naartoe moesten. We zijn er trouwens achtergekomen dat de gekoelde melk uit de warenhuizen, verse melk is en dus in de koelkast moet. De gesteriliseerde melk moet je bij de koffie gaan zoeken en niet bij de zuivel. Na de boodschappen hebben we het stadje een beetje verkend en een nieuwe wax pet gekocht voor mij. We hadden nog wel eens zin in een echte Engelse pint, maar de pubs gaan op zondag pas op 12.30h open. We moesten ons dus nog wat bezighouden. Na de pint hebben we nog echte Fish & Chips gekocht en wat moet je daar van zeggen.
Morgen willen we de tuinen in Inverewe bezoeken en daar de WC bak bijna vol is en we meer vuil als proper water hebben, is het dus hoog tijd om nog eens een camping op te zoeken. De camping in Poolewe ligt op nog geen 500m van de tuinen, dus dat komt goed uit. Het was wel een hele rit er naartoe. Bleek eerst dat ze geen plaats meer hadden. We hebben dan gevraagd op te mogen lozen en dat kon, een beetje uit medelijden omdat ze geen plaats meer hadden. Later bleek er toch nog een hoekje vrij waar normaal enkel een tent op mag. Er zijn daar in de bodem echt zachte plekken waar je best niet met een motorhome inrijdt. Ria heeft er nog een machine was gedaan, maar dat was niet echt een succes. De wasmachine werd niet warm genoeg en het wasprogramma was te kort en de droogkast draaide maar een half uur, dus de was was niet helemaal proper noch droog. ’s Avonds was er nog een prachtige zonsondergang. Het was meer een felle gele zon die laag boven het water hing. Later werd ze dan meer oranje en de lucht en het water purper.

03/07/2006 (MA) Het was, naar aller waarschijnlijkheid, echt Schots weer. Er hing een dikke mist die een beetje neerviel in de vorm van heel lichte motregen. Eigenlijk was onze planning goed afgestemd op het weer. Voor een bezoek aan Inverewe gardens moet het nu niet bepaald schitterend weer zijn, het mag iets minder. Een tuinbezoek kost al gauw £ 8/persoon, gelukkig kregen we 1 persoon gratis via een tegoedbon van de camping. Er stonden heel veel verschillende rododendrons en nog een hoop andere planten natuurlijk, maar ik moet zeggen die £ 8 was het niet waard. De rododendrons zijn in veel gevallen zo hard gegroeid dat je er onder door loopt en dus niets ziet dan wat kale takken. Het onderhoud liet echt te wensen over. Na de tuin was het weer kilometers vreten. Gepicknickt hebben we net voor Gairloch. Vervolgens ging de rit langs het Loch Maree. Eén van de mooiste lochs in Schotland, alvast volgens koningin Victoria. Het rare zijn de bomen die op de eilandjes groeien. Die hebben iets Japans. Kale stammen, met bovenaan een kruin, niet alledaags voor een den. Ik vermoed dat het iets te maken heeft met de schrale en waarschijnlijk natte grond waar ze op groeien. Veel grote bomen gaan gewoon dood.

Daarna was het de beurt aan de single track weg door Glen Torridon. Het was er druk en dan moet je steeds uitwijken en wachten. Het gaat niet vooruit. Glen Torridon zelf is wreed desolaat. Kilometers aan beide zijden hoge bergen en op de hellingen heide en gras, geen enkel huis. Gelukkig konden we in Shieldaig halt houden. Dit is één van de weinige echte motorhome parkings in Schotland. Het is eigendom van de plaatselijke school en er hangt een spaarpot waar je iets mag insteken uit dankbaarheid.

’s Avonds stonden er een 6-tal motorhomes. Maar het voornaamste is het uitzicht. Het is er gewoon fantastisch om te staan en zo verschrikkelijk rustig. In de namiddag zijn we nog naar het dorpje gewandeld waar we een pint gedronken hebben en te laat gezien hadden dat ze er ook scones met crème en jam hadden. ’s Avonds hebben we nog een wandelingetje gemaakt en daarna hebben we nog wat voor ons Mobi gezeten om van het uitzicht te genieten. Later stak er een landwind op en moesten we naar binnen, want het werd te koud.

04/07/2006 (DI) We hadden graag nog een dag in Shieldaig gebleven, maar zo komen we niet door heel Schotland. Dus weer een hoop kilometers vandaag, want we moeten naar Skye en er was weer flink wat single track weg bij. Gelukkig was het er iets rustiger dan gisteren. Als tussenstop was er enkel Eilean Donan Castle, het meest gefotografeerde kasteel in Schotland. Ik heb er ook maar een paar getrokken. 
 

Een bezoek aan het kasteel kostte £ 5 en dat vonden we nog net te doen, te meer daar we al gelezen hadden dat het interieur niet echt bijzonder is. Na het bezoek hebben we gepicknickt op de overflow parking, daar stonden verder nog geen auto’s en was het dus rustig zitten. Daarna moesten we verder naar Skye en al minstens tot aan Portree. In Portree hebben we wat rondgelopen en een boekje gekocht met wandelingen.

We hebben er ook zalm en St.-Jacobs vruchten gekocht. Benieuwd hoe dat gaat aflopen. We hebben er ook nog een scone gegeten. Daarna zijn we verder gereden naar een eerste wandeling aan een dam bovenaan Loch Leathan. Er is daar een parking vrij afgelegen en van daar kan je een wandeling maken naar het strand. De wandeling was vooral zwaar voor de knieën, want het was een zeer steile afdaling en klim natuurlijk. Later op de avond hadden we toch nog flink wat bezoek, onder andere de eigenaar van het terrein kwam wat werken in zijn hangaar. Hij maakte er niets uit dat we er bleven slapen.

05/07/2006 (WO) Onze eenzame afzondering hebben we ook weer met glans doorstaan, maw we zijn gezond en wel weer opgestaan en het weer was goed. Lekker wat bacon gegeten en dan konden we weer op pad. Het was de moeite vandaag want we gingen een bezoek brengen aan de Old Man of Storr, een brok steen op een berg zo’n 300 m hoger. De wandeling was ongeveer 2 km, dwz een gemiddelde stijging van toch een goede 14%. Het ging vrij goed en toen we terug kwamen wilden we reeds een nieuwe uitdaging aangaan.

Het ging op zich om een niet zo moeilijke wandeling, maar het was ondertussen middag en de parking waar de wandeling startte was zo schuin dat je er echt niet kon eten in de motorhome.
We zijn dan maar verder gereden en zijn uiteindelijk gestopt bij de Kilt Rocks om te eten en natuurlijk om deze mooie klippen te bekijken.

Daarna begon de single track weg over de punt van het Trotternish schiereiland. Een straatje zonder eind, zoals gewoonlijk. We zijn nog even gestopt in Kilmuir voor een soort Bokkerijk, alleen was dit een slechte versie, gelukkig niet duur £ 2. Daarna zijn we verder gereden naar Claigan, een piep klein ding een mijl of 4 boven Dunvegan Castle, met de bedoeling een wandeling te maken en te blijven overnachten op de parking. De wandeling is gelukt, maar was qua toeristische plekpleister niet het vermelden waard. Daarna gedoucht en vooral heel lekker gegeten, de vis die we gisteren gekocht hadden. De St.-Jacobs vruchten waar zeer goed en de zalm was verrukkelijk, zo zie je maar, je kunt in Engeland toch ook goed eten.
Daarna kwam een norse Schotse boer ons er op wijzen dat er een plaatje hing aan de ingang van de parking met de vermelding "No overnight parking". We moesten dus ophoepelen. Dat is natuurlijk het risico van het vak, als je gaat staan waar het niet mag, kan je weggestuurd worden. We zijn dan teruggereden tot aan de parking van Dunvegan Castle en hebben aan de poetsvrouw gevraagd of we mochten overnachten op de parking en zij had daar geen probleem mee, "er komt hier toch nooit iemand ’s nachts". Of het wildparkeren nu lukt, dat is voor morgen.

06/07/2006 Het is gelukt, maar erg rustig hebben we toch niet geslapen. Het was wel 8 uur voor we wakker werden, een record tot nu toe, maar we waren gedurende de nacht wel wakker geweest. Het had nogal wat geregend en dat deed het nog altijd. We zijn de dag begonnen met een bezoek aan het Dunvegan Castle.

Inkom £ 7, wat naar prijs/kwaliteitsnormen redelijk te noemen is. Het kasteel is aan de buitenzijde niet echt een pracht stuk en van de 3 verdiepingen is er slechts 1 opengesteld voor het publiek, maar het is wel de moeite wat je te zien krijgt. Zoals dit portret van de huidige heer des huizes.

Daarna zijn we verder gereden naar de Talisker distillery. We hebben er eerst lekker gegeten en daarna ben ik de rondleiding gaan volgen. Het was er kleiner, duurder (£ 5, waarvan je er 3 kon recupereren bij een eventuele aankoop in de winkel) en niet zo vriendelijk als in Glenmorangie. Ze deden er ook of het er allemaal staatsgeheimen waren, want je mocht er nergens fotograferen. Ik kan me indenken dat er bepaalde dampen zijn die eventueel ontploffingsgevaar opleveren, maar als het bij de één kan waarom dan niet bij de ander. Ik heb er nog een fles gekocht, een 10 jaar oude Talisker.

In het public toilet hebben we het toilet en vuil water geloosd en een paar bussen vers water ingedaan en vervolgens zijn we doorgereden naar Broadford voor wat boodschappen en vervolgens naar Ardvasar voor de ferry naar Mallaig (£ 30).

Na een rustige overtocht zijn we doorgereden naar een camping in de buurt van Arisaig. De camping is op een terrein van een boer, iets goedkoper, maar met zeer beperkt sanitair. We zullen er wel op tijd inliggen vanavond want we zijn ferm moe.

07/07/2006 (VR) We hadden een redelijk rustige nacht, er waren op een bepaald ogenblik flinke rukwinden en regen die ons even wakker hielden. Gelukkig stonden we met onze neus in de wind. Ria heeft een flinke pan sausages gebakken, de eerste echt lekkere, de vorige waren steeds te sterk gekruid. We hebben nog alle afval achtergelaten en vers water ingedaan en zo weer klaar op verder te rijden. De tocht ging naar Glenfinnan. Hier is de brug te zien die gebruikt werd in de Harry Potter films. Er is ook een stoomtrein die van Fort William naar Mallaig rijd, deze stond toevallig net in het station van Glenfinnan. Er stond een pijl met car park, maar die stelde niet veel voor. Ik kon er nog maar amper bij. Maar het was wel eens de moeite om zo’n stoomlocomotief van dichtbij te bekijken.

Toen de trein vertrokken was, was ineens iedereen weg en was er ook geen reden meer op te blijven. We zijn doorgereden naar het visitors center even verder, waar je na een korte wandeling zicht hebt op de bewuste treinviaduct. In het visitors center werkte een jonge gast uit Ieper. Hij was naar Schotland gekomen voor 1 jaar en was er ondertussen reeds 3 jaar en had daar uitteraard nog geen moment spijt van. Na Glenfinnan zijn we terug naar Glen Nevis gereden voor een rustige namiddag en hopelijk een rustige nacht, ’t is er vandaag wel eenzaam zo helemaal alleen.

08/07/2006 (MA) Er waren nog een paar slapers bijgekomen, een Hollander met een oude VW busje en een koppel met een tentje. ’s Nacht heeft het weer flink gestormd, met veel wind en regen. Vandaag staat er niet zo veel op het programma, we moeten naar Oban en deze namiddag speelt Justine Henin de finale in Wimbledon en die zouden we graag volgen op TV.
Onderweg naar Oban een paar kastelen aangedaan waarvan enkel het eerste, Castle Stalker, een beetje de moeite was qua ligging dan toch. Maar het regende toen net en ik heb maar vlug een foto genomen en verder.

De Oban camping van The Camping & Caravanning Club ligt wel 25 km van Oban weg en dat was eigenlijk een beetje een tegenvaller, want we wilden daar gaan staan voor de namiddag, maar dan hadden we niets meer te doen na het tennis. We zijn dus maar verder gereden naar Oban zelf en hebben er wat gewinkeld. Daarna zijn we verder gereden naar een parking van de ferry naar een klein eiland genoemd Kerrera en hebben daar TV gekeken. Henin heeft trouwens verloren. Nadien zijn we wat gaan wandelen en zo zijn we uitgekomen bij een andere camping die nogal schappelijk van prijs was (£ 11) en hebben we ons daar maar opgesteld voor de nacht. Deze avond en vannacht gaat het trouwens veel regenen. Dat was het voor vandaag, niet vet he. Op de camping stond wel een oldtimer mobilehome.

09/07/2006 (ZO) En of het geregend heeft, de halve nacht heb ik er naar liggen luisteren. Tegen de morgen is de regen overgegaan in motregen en soms was het zelfs helemaal droog. We zijn nu echt op terugweg want ons einddoel van vandaag is de camping in Luss waar we 14 dagen terug niet binnen konden. Onderweg nog even gestopt voor Kilchurn Castle, volgens de informatie een romantisch kasteel en één van de meest gefotografeerde, maar blijkbaar is er geen aangeduide weg naartoe. In elk geval hebben wij hem niet gezien. Ik heb dan maar vlug, want het regende weer flink, een foto genomen vanaf de parking aan de overkant van het water.

De hoofdschotel voor vandaag is het stadje Inveraray. Hier hebben ze verschillende toeristische attracties zoals een gevangenis uit 1820, een kasteel, een maritiem museum, enz. Wij hebben de gevangenis bezocht, gewoon eens iets anders. Het is een aanrader, de gidsen zijn gekleed in kostuums van toen en leggen het graag uit. Na het bezoek aan de gevangenis hebben we nog eens een sunday roast gegeten. Heel goed moet ik zeggen, beter dan de eerste alleszins, met flinke lappen lamsvlees, verschillende groenten en gebakken aardappelen. Het kasteel hebben we langs buiten even bekeken en het is een iets wat verfijnder bouwwerk, geen burcht dus. Het is het hoofkwartier van de Campbells Clan sinds de 15de eeuw, maar het kasteel zelf is van latere datum.

Rond 3 uur zijn we dan verder gereden naar Luss aan het Loch Lomond en deze keer konden we er wel nog bij. We moesten weer stroom nemen (£ 13.50) en met de grote weg er vlak naast is het toch wel wennen na de rust en de stilte van de vorige dagen. Een prima dag al bij al. 10/07/2006 (MA) Het eerste lange stuk terug naar huis. Tot aan Hadrian’s Wall. We zijn nogal vlot voorbij Glasgow geraakt, dat viel dus goed mee. Voor de middag rustpauze hadden we gedacht dat Gretna Green wel eens een interessante stop zou kunnen zijn, waar veel huwlijken worden afgesloten. Als je de naam van de plaats echter volledig hebt, is "Shopping center Gretna Green" en dat was het ook. Er is daar inderdaad ook nog een kapel, waarvoor je natuurlijk moest betalen. Voor de rest waren het winkels, een koffiehuis en een zelfbedieningszaak. Verder werden de toeristen er met bussen afgekapt. Wij hebben er in elk geval rustig gepicknickt in onze Mobi.

We wisten niet zo goed hoe we het verder moesten aanpakken, eerst naar de muur of eerst naar de camping in Haltwhistle. Dat we misschien kortingsbonnen zouden krijgen op de camping gaf de doorslag om eerst daar maar eens te gaan kijken. We kregen er geen bonnen, maar wel wat nuttige informatie van de manager en zijn vrouw. Uiteindelijk hebben we beslist om gewoon de namiddag op de camping door te brengen, nu de zon nog eens scheen. We hebben er dus verder een rustige namiddag van gemaakt. Tegen de avond was het echter te fris om buiten te eten en ’s avonds heeft het dan ook nog een bui gedaan, gelukkig ging die vlug over.

11/07/2006 (DI) Het is een zeer rustige nacht geweest en het deed nog eens goed om in alle rust te slapen, geen regen en geen auto’s. We zijn eerst in Gilsland naar een stuk muur gaan zien. Vervolgens zijn we naar een overblijfsel van een Romeins fort, Banna, gaan zien. Dat op zich was niet echt heel bijzonder, maar er was door ook een schoolbezoek. De kinderen hadden blijkbaar een Romeinse Centurion als gids die hen wegwijs maakte in allerlei wapens en gevechtskunsten. Wij hebben hier ook bijna nog een uur naar staan luisteren. Die man bracht het allemaal zo geestig en plastisch, met de nodige geluiden erbij, gewoon perfect. Het was ondertussen al middag en we moesten nog een adres doen, namelijk Walltown, waar we een wandeling hadden op een berg, waar onder andere de stenen voor de muur uitgehaald waren.

Omdat het allemaal nogal laat werd, besloten we maar in Haltwhistle te blijven. Eerst zijn we nog in het dorpje zelf geweest. Blijkbaar zou dit het centrum zijn van Groot-Brittannië. We hebben nog een scone gegeten met jam en room en nog wat boodschappen gedaan. Bij de bus halt hebben de camping manager nog opgepikt, dan hadden we meteen al een voet in huis.

12/07/2006 (WO) Dezelfde plaats en nu toch slecht geslapen. De financiële perikelen voor de lening van Peter blijven verder aanslepen door die kwist van de bank. We zijn verder afgezakt naar York. Voor de middag zijn we gestopt in Green Hammerton. Hier zijn we 10 jaar terug met de kinderen op motel geweest. We hebben er nog eens echt een goede bar maaltijd gehad. York kenden we niet meer van 10 jaar terug. Het was er stik heet en veel te veel volk. We zijn er dan ook maar een klein 2 uurtjes gebleven. Daarna zijn we naar de camping in Sheriff Hutton gereden.

13/07/2006 (DO) In de voormiddag hebben we een bezoek gebracht aan Castle Howard. Een pracht van een domein, met mooie tuinen en een groots huis. Het was £ 9.50 voor het domein en het huis en dat was het waard.

Na ruim 2 uren daar rondgelopen te hebben zijn we in de Mobi gaan eten, alles moest nog op, want het was de laatste maaltijd in Engeland. Daarna zijn naar Hull gereden en rond 16.30h ingescheept op de Pride of Bruges.