2007/06 – De Pyreneeën

23/06/2007 ’t Is ons dan toch gelukt om ons Fleur vertrekkensklaar te maken tegen vrijdag avond. ’t Was wel elke dag ruim half tien maar het was aangenaam werk. ’s Nachts was de afwasmachine nog in een "loop" gegaan en we moesten dus wachten op de vakman, die constateerde dat de printplaat waarschijnlijk verbrand was en we een nieuwe nodig hebben. Tegen dat we terug zijn zal er dus een nieuwe geïnstalleerd zijn. Uiteindelijk rond 10:30h zijn we dan toch kunnen vertrekken. Het weer was redelijk hoewel er een fikse wind stond, maar de neerslag viel nogal mee. De bedoeling was om de Loire te bereiken. We hebben ons Mie maar eens gevolgd om langs Parijs te rijden en al bij al viel dat goed mee. Het was weliswaar niet de Pereferque, maar toch korter dan de weg die wij meestal namen. Ria had het prachtige idee om in Chambord te gaan overnachten. Naar het schijnt zou het kasteel ’s nachts verlicht zijn. De Fransen dachten er anders over. Zij hadden namelijk rond het kasteel een Game Fair georganiseerd. Het was er dus een drukte van jewelste. Geen doorkomen aan. Uiteindelijk hadden we ons ergens ver van het kasteel op een parking gezet om toch maar eerst wat te eten, want het was ondertussen al 7 uur. Daarna nog eens een poging gedaan om een andere fatsoenlijke parkeerplaats te vinden, maar het was hopeloos. Volgend goed plan was een wijnboer in de omgeving. Die had ook een feestzaal en daar hadden andere Fransen dan weer beslist om er een trouwfeest te organiseren. Ook weer niets dus. Dan maar naar een andere wijnboer in de buurt van Cheverny. In het dorp zelf passeerden we de parking waar we paar jaar geleden al eens overnacht hebben. Er stonden nogal wat motorhomes, dus hebben we ons er maar bij gezet. Oef, eindelijk rust. We hebben ons op onze lange banken geïnstalleerd en lekker buiten zitten kijken.

24/06/2007 Onze eerste nacht op onze éénpersoons bedden. Hoewel de kussen, als je erop zit redelijk zacht aanvoelen, zijn ze als je erop ligt eigenlijk redelijk hard. Maar we hebben toch vrij goed geslapen. En dan maar weer verder tot onder Bordeaux. Onderweg nog een poging gedaan om een fatsoenlijke zondagsmenu op de kop te tikken, maar dat viel uiteindelijk lelijk tegen. We hebben wel ergens wat gegeten, maar niet de moeite waard. Ondertussen nog eens getankt en waar we gisteren nog op een 12l zaten was het nu beduidend meer, ik had nogal hard gereden gisteren ruim 110. Vandaag rijden we wat rustiger en dan zien we wel weer. Boven Bordeaux zijn er veel wijnboeren die aangesloten zijn bij France Passion, eronder echter maar een enkele en in onze richting gewoon geen. We hebben maar besloten om een omweg te maken en zo zijn we beland bij François Barron en zijn Château Meric. Mooie standplaats op het gras. Lekkere wijnen ook. Zijn huismerk is natuurlijk Château Meric. We hebben er een vaatje rode gekocht (5l), zeer goede wijn voor € 16. Ook de witte en de rosé waren goed en betaalbaar. Hij heeft ook biowijn aan Delhaize geleverd onder de naam Château Ramboud. Daar moeten we dus eens op letten als we thuis zijn.

25/06/2007 Het is gisteren nog beginnen onweren en gedurende de nacht heeft het ook flink geregend. De ochtend was al niet veel beter, het is trouwens tot bijna ’s avonds blijven regenen. Veel nieuws valt er dus niet te vertellen. We zijn gaan lozen op de autosnelweg en omdat het bijna middag was, zijn wij St-Jean-de-Luz gereden om te gaan eten. Niet echt een gezellige plaats om te overnachten tussen een zeer drukke baan en de spoorweg en toch stonden er een aantal motorhomes duidelijk voor meerdere dagen. Omdat we daar toch waren zijn we maar eens even tot aan de oceaan gewandeld en even door het stadje.


Rhune op te gaan en we zijn dan maar naar St-Pee-s-Nivelle gereden om te overnachten. Aan het meer daar is een mooie parking, met fatsoenlijk afgebakende plaatsen. De toegang kost wel € 5. Voor het eten hebben we nog een wandeling rond het meer gemaakt, niet echt spectaculair.

26/06/2007 Vandaag moest het beginnen, maar dan toch een beetje in mineur. We zijn naar de Col de St-Ignace gereden voor het tandradtreintje naar de top van de La Rhune (€ 13/p), maar op de top zag je geen steek voor de ogen en het regende er pijpenstelen. Dus na een warme choco terug naar benden waar de zon lekker aan het schijnen was. Een volgende halte was Espelette bekend op zijn pepers. Niet slecht als uitstap. We hebben er wat peperafgeleiden gekocht.


Daarna zijn we doorgereden naar St-Jean-Pied-de-Port, hier had ik ook meer van verwacht met een citadel op een bergtop, maar dat viel een beetje tegen. Het is een ferm oud stadje dat blijkbaar op het kruispunt van de pelgrimstochten naar Santiago de Compostella ligt. Alles staat dan ook in het teken van de pelgrims. Er is daar een ruime parking die eveneens € 5 kost, maar dan wel inclusief lozen en tanken. We hebben beslist om morgen af te wijken van de ANWB route en die stadjes maar te laten voor wat ze zijn en eindelijk de natuur in te trekken.

27/06/2007 Woensdag. Na de douche, lozen en opslaan van vers water zijn we vertrokken naar Larrau waar net voor het dorp een wandeling is naar de fameuze hangbrug d’Holçarté. Na het eten was het dan eindelijk zover, we konden eens een fikse wandeling gaan maken. De klim was dan ook de moeite, wreed steil. Het was echter wel de moeite om eens over zo’n wiebelende hangbrug te stappen. Het zicht mocht er trouwens ook zijn.


Na er wandeling zijn we verder gereden naar de volgende wandeling, ook zo’n evenement namelijk de Gorges de Kakouetta. De wandeling zelf is echter voor morgen. We willen ons niet forceren omdat er nog veel wandelingen zijn en dit is toch veel plezanter dan door stadjes te kuieren.


28/06/2007 Donderdag en vanaf de morgenstond een staalblauwe hemel. Om te beginnen een bezoek aan de Gorges de Kakouetta. De kloof was imposant en erg vergelijkbaar met Lydford Gorge in Cornwall. Een bezoek waard. Daarna was het de bedoeling om Oloron te bezoeken en te winkelen. Omdat het zo’n uitgestrekte stad is, hebben we het bezoek maar overgeslagen. De winkels, die waren aan het binnen rijden van de stad en dus niet meer bij het buiten rijden. Uiteindelijk toch nog wat kunnen shoppen in Arudy. Vervolgens hadden we beslist om de namiddag in rust door te brengen. Net buiten Arudy, in Sévignacq-Meyracq, was een buitengewoon prachtig domein waarin een 20-tig tal plaatsen waren gemaakt voor motorhomes. Het was natuurlijk niet gratis, € 7 voor een nacht plus lozen en vullen.
Het was er verschrikkelijk rustig en tegen de avond begon die rust danig op de zenuwen van Ria te werken. Maar we hebben toch goed geslapen.

29/06/2007 Ondertussen is het vrijdag en er was is prachtig weer beloofd. Alleen in de hogere regionen was het nogal bewolkt. We moesten naar Gourette net voor de top van de Col d’Aubisque. Dit is een skidorp waar in de zomer sowieso niets te zien is, bijkomend was het in een dikke mist gehuld of moet ik zeggen dat de wolken zo laag hingen en zag je letterlijk geen steek. Om te beginnen hebben we de start van onze wandeling gezocht en ondertussen bleek het toch lichter te worden. We hebben dan maar op tijd gegeten en ons klaar gemaakt voor een fikse tocht. Een klim van maar liefst 700m naar het Lac d’Anglas (iets van 1300 naar 2000m). We zijn dan na het eten in volle zonneschijn en met veel goede moed vertrokken.


Al na 15min constateerde we dat in Gourette de wolken terug binnen slopen. Dat is zo een beetje een kat en muis spel geweest tijdens de volledige wandeling. Dan kwamen ze opzetten, dan waren ze weer weg. Gelukkig liepen wij merendeels in het zonnetje, want als zo’n wolk kwam opzetten, dan was dat wreed koud. Ook als je de lucht op dat moment inademde voelde die zeer koud aan. Op zo’n kwartiertje van het einde kwam er zo’n wolk opzetten en dachten we even aan opgeven, want als er zo’n wolk overtrok, dan zag je steek voor je ogen en dan had het totaal geen zin om verder te gaan, toch zeker niet steil tegen de berg omhoog. Verder kan ik vertellen dat de wandeling zwaar was zowel naar boven als naar beneden, vooral naar beneden voor de knieën. Maar het was de moeite en een uitdaging van jewelste en we zijn er geraakt. Terug in ons Fleur hebben we maar een lekkere douche gepakt, water hebben we toch genoeg. Voor de rest gerust en ook de volgende dagen zullen we wat rust moeten nemen, we moeten toch naar Lourdes.

30/06/2007 Toen we wakker werden was het onmiddellijk reeds bright sunshine. De bergen die gisterenavond nog in de wolken zaten waren nu mooi belicht door de zon. We moeten vandaag de Col d’Aubisque, bekend van de Tour de France, en de Col du Solour over. Het weer was, zoals gezegd, gewoon prachtig. De cols op en afrijden viel ook wel best mee.


Op de Col du Solour werden we geconfronteerd met een vrachtwagen vol paarden. Die maakte, waarschijnlijk ook door de hitte, een hels kabaal. In eerste instantie dachten we dat dit dieren waren voor de slacht, maar toen we wat verder reden merkten we de vrachtwagen terug op aan de ingang van een stevige afrastering. Vlakbij was een prachtige parking en we zijn er dan ook maar gestopt om te gaan kijken. De paarden werden er gelost, al was dat ook geen sinecure, sommige wilden gewoon niet uit die vrachtwagen. Ondertussen hinnikten de veulens die op een verdiep stonden steeds harder. Uiteindelijk waren ze er allemaal af en werd het rustig de ren. Later kwam dan de dierenarts. Die chipte één voor één de paarden en gaf ze met teer een kenteken op de bil. Daarna mochten ze in de vrije natuur. Prachtig. Het was op die parking temidden van al die paarden en koeien heel aangenaam zitten en het was dan ook bijna 2 uur toen we verder reden.


Verder was richting Lourdes voor boodschappen in de Leclerck, omdat we daar gratis kunnen overnachten. Er tegenover is een Citroën garage en daar zijn we ook even binnengestapt. Afspraak kon niet, maar vanaf maandag morgen waren we welkom. Daarna verder gereden naar een boer van France Passion in St-Pé-de-Bigorre, geen wijnboer dit maal, maar een kippen- en varkensboer. En dat was er aan te zien. We stonden op een zandplein waar normaal de kippen los lopen. Het was er eigenlijk smerig en als er die andere Fransen niet geweest waren, dan hadden we zeker omgekeerd.


Uiteindelijk is het ’s avonds nog plezant geworden met een flink glas wijn en verbroedering met de patroon en onze buren. Volgend jaar zou hij voor gazon zorgen en bomen en vooral veel zon. We zullen het waarschijnlijk nooit weten.

01/07/2007 Zondag. We waren nogal op tijd wakker dankzij de hanen die kraaiden. Zodoende waren we dan ook goed op tijd in Lourdes. We hebben ons Fleur achtergelaten op een bewaakte parking, € 6 voor 12uren. Lourdes, ja wat moet je daar over zeggen. Aan de ene kant één grote kermis met winkeltjes met plastieken Lieve Vrouwtjes. Aan de andere kant zieke mensen die om de één of andere reden heil verwachten van een bezoek aan de grot van Bernadette.

Zelf hebben we zo’n plastieken Lieve Vrouwtje gevuld met water van de grot om ons Fleur te zegenen, al is er het nog niet van gekomen. Ria wacht waarschijnlijk op een onbewaakt moment met vooral weinig of geen buren. ’s Middags hebben we lekkere pizza gegeten met lekkere rosé. Na de middag hebben we in ons Fleur koffie gezet en een Baskische koek gegeten en een dud gedaan, want de nacht was duidelijk te kort geweest.
Daarna zijn we naar de Leclerck gereden voor de nacht. Het is beginnen te regenen, maar de voorspellingen zien er toch niet slecht uit. Trouwens we kijken al een paar dagen TV met de binnenhuis antenne in plaats van de satelliet, gaat veel simpeler. Ondertussen horen we vanuit België dat het er slecht weer is en vooral koud, we zitten dus goed.

02/07/2007 Eerste job vandaag is een revisie van de auto in de plaatselijke Citroën garage. Dit viel nogal goed mee, we moesten niet wachten. Ze hadden daar duidelijk niet veel werk, hoewel er toch wel een 10-tal wagens in de garage stonden te wachten op één of ander onderhoud. Vooral de bandendruk was te laag, voor de rest was alles OK. Daarna nog wat boodschappen en tanken en dan maar weer verder in dit geval zuidelijker. De Haute Pyrénées in, meer bepaald naar Cauterets. Ook dit is een skidorp, maar hier hebben ze het toch duidelijker begrepen wat het zomertoerisme betreft of ze hebben meer geluk met de aanwezige natuur. In elk geval was het in Cauterets aangenaam druk. Er is daar een parking (€ 6/d) voor naar eigen zeggen 80 motorhomes, maar volgens mij halen ze de 50 niet. Eén van de doelen van dit verlof is zeker een bezoek aan de Pont d’Espagne.
Hiervoor moet je eerst een serieuze col op tot aan een reuze grote parking (€ 4) en vanaf daar kan je dan te voet verder. Ook de col op zich is al een prachtige wandeling met bruisende watervallen, maar toch wat zwaar voor ons, gezien onze ervaring van een paar dagen terug.


Aan de Pont d’Espagne zijn er prachtige watervallen en vanaf daar kan je ook mooie wandelingen maken zoals naar het Lac de Gaube en wonder van de natuur. Alleen toen wij na een uur klimmen aan het meer aankwamen, zat het verstopt in een dikke wolk en konden we de omliggende bergen uiteraard niet zien. Daarna zijn we een beetje verkleumd terug naar Cauterets gereden. We hebben er om te beginnen de kookwas gedaan (€ 5+3) en ondertussen wat geshopt. ’s Avonds zijn we een lekkere Bretoense pannenkoek gaan eten met een fles cider. Heerlijk. Later op de avond is het dan nog volledig uitgeklaard en het zou dus wel eens een koude nacht kunnen worden. Hopelijk is het ook morgenvroeg nog steeds helder, dan gaan we terug naar boven.


De mist werd steeds dikker en we besloten dan toch maar met de stoeltjes lift (€ 4.80/p) terug naar beneden te gaan. IJzingwekkend, door de kou.

03/07/2007 Dinsdag. Het weer was inderdaad helder en we zijn dan ook zo snel mogelijk terug naar boven gereden, voor een wandeling van 5 uur. De bagette had ik in twee gebroken en de kaas die we bij die boer gekocht hadden in de rugzak en op weg dan maar.gebroken en de kaas die we bij die boer gekocht hadden in de rugzak en op weg dan maar.
De wandeling volgde de Gave du Marcadou helemaal tot aan de Refuge du Marcadou. Hierbij kwamen we driemaal op een plateau. Deze waren één voor één prachtig om door te lopen. De wandeling was dus heel gevarieerd met een stijging van 400m over 7 km is dat niet steil te noemen. Het was ongeveer twee en een half uur heen en evenzoveel terug als je daar de middag pauze bij rekent, heb je dus een dagvullend programma. We hadden trouwens een zeer goed middagmaal. Met ons stokbrood en onze kaas en een halve liter rode wijn erbij van de refuge. Is dat leven als god in Frankrijk?



Na de wandeling zijn we teruggereden naar Cauterets onder andere om water bij te tanken en om boodschappen te doen.
04/07/2007 Woensdag en rustdag en zoals ook de vorige dagen, flink zonnig en warm. We moeten de vallei van de Gave de Cauterets terug uitrijden, om daarna terug naar het zuiden te rijden naar Gavarnie. Dit dorp is vooral bekend om zijn Cirque de Gavarnie. Ondanks dat het een rustdag moest zijn, zijn we toch maar meteen naar de Cirque gewandeld. Trouwens dit is niet echt een wandeling in de natuur maar tussen de toeristen en de paardenstront. De toppen van de Cirque waren gehuld in een dichte mist en dat was pech, want dan zie je de hoge toppen er rond niet. ’s Avonds nog kennis gemaakt met onze Franse buren die een Labrador bij hadden en naar Justin gekeken op TV.

05/07/2007 We hadden ondertussen door dat je achter de parking ook naar boven kon rijden naar de Pic de Tentes 2322m waar een wandeling vertrekt naar de Brèche de Roland een kloof tussen 2 bergenruggen op een hoogte van 2807m. Dit was wel eens een uitdaging en het proberen waard. Met veel moed begonnen. De wandeling ging zeer goed, geen last van moeheid of van de hoogte. Tot we aan sneeuw kwamen. Er was reeds een oudere man die ons hiervoor gewaarschuwd had. Wij zijn teruggedraaid, vele anderen zijn verder gewandeld en zullen zeker de refuge bereikt hebben, maar met zeer veel risico. Een jonge gast, zelfverklaarde Alpinist, was ook teruggekeerd en vond het onverantwoord om de besneeuwde helling op te gaan zonder klimijzers.



Nu ja, dat is een troost, maar het blijft spijtig dat we er niet geraakt zijn. We hebben zoals de vorige keer onze bagette en kaas opgegeten, maar met water ditmaal. Nadien zijn we terug naar de parking in Gavarnie gereden en hebben we nog lekker buiten gezeten. Onze Franse buren stonden ook weer terug op dezelfde plaats en zo hebben we wat kunnen kletsen.

06/07/2007 Het weer was weer stralend en het beloofd een warme dag te worden. Vandaag staat de Col de Tourmalet op het programma met als letterlijke en figuurlijke hoogtepunt de Pic du Midi de Bigorre die met zijn 2872m een flink eind boven de andere in zijn omgeving uitsteekt. Tijdens de klim naar de col hadden we flink wat wielertoeristen. Bleek dat zij in 3 dagen van Parijs naar de top aan het rijden waren ter nagedachtenis aan de vroegere organisator van de Tour de France. Op de top kwamen we ook onze Franse buren weer tegen en zijn we samen even opgetrokken.


Naar de top van Pic du Midi is er een dubbele kabellift vanuit la Mongie (€ 25/p) die de hoogte in een kwartiertje overwint. Op de top is er ook een astronomisch observatorium van de universiteit van Toulouse. Onze Franse buren (ik moet ze zo wel noemen, want namen zijn er nooit uitgewisseld) stonden ons al op te wachten op de parking. Het uitzicht is in elk geval prachtig. We konden er zelfs de Brèche de Roland zien. Uiteindelijk moet je toch terug naar beneden en zijn we bij de Fransen een glaasje muntwater gaan drinken.

 


Dan werd het tijd om een parking te gaan zoeken. Een parking hebben we niet gevonden. Ria had nog een paar boeren van France Passion achter de hand in Labassère. De boer in kwestie had normaal vlees in huis, maar dat was allemaal op een kleine markt in het dorp, te voet een kwartiertje volgens hem. Je kon er ook ter plaatse eten.
Na een dik half uur waren we er, moe van de hitte. Het was dus een marktje waar wat plaatselijke boeren hun producten aanboden en waar je ook een pint kon pakken. En waar later vanaf een uur of acht ook wel wat kon gegeten worden. Wat te laat voor ons. We hebben wat vlees gekocht en een fles rosé en we zijn dan maar terug naar ons Fleur gegaan. Het was eigenlijk te warm om buiten te zitten. We hadden wat veel gedronken deze avond, maar ja, we hebben het overleefd.


07/07/2007 Vandaag is de Col d’Aspin aan de beurt. Ook hier weer veel fietsers. Het is de eerste col die geen souvenirwinkeltje heeft. Wel berggeiten die met hun horens tegen de auto’s kwamen schuren. Omdat ik deze morgen met een pijnlijke rug uit bed gekomen ben, hebben we vandaag maar een echte rustdag ingelast en zijn we niet verder gereden dan Arreau, waar een zeer mooie parking is. Het stadje zelf heeft ook wel iets. Een aantal zeer oude gebouwen, zelfs van de 16de eeuw.


08/07/2007 Niet veel verder dan Arreau, net voorbij de Col de Peyresourde ligt het Lac d’Oô. We hebben de wandeling toch nog maar eens aangevat, 300m omhoog over 2km, dat is redelijk steil. Het is zondag en de Fransen trekken er weer massaal op uit. Op vele gezichten kon je duidelijk aflezen dat die klim lelijk tegen viel. Ook bij ons trouwens. Eenmaal boven is dat leed weer vlug vergeten. We waren van mening dat er boven geen refuge was en we hadden dus onze pic-nic voorbereid. Kaas, brood en wijn. ’t Smaakte toch weer goed.


Omdat het er zo rustig was, zijn we daar gebleven voor de nacht. Zalig rustig. Alleen mijn rug en mijn been spelen me ’s avonds lelijk parten.

09/07/2007 Verder gereden naar Bagneres-de-Luchon. Een kuuroord met zwavelrijk water. Het is een stadje met standing, brede lanen en het badhuis mocht er ook wezen. Voor de middag hebben we nog wat inkopen gedaan en zijn we op de parking nog gebleven voor het eten, Garbure. Dit is een plaatselijk gerecht. Een soort soep met grof gesneden groenten oa kool, raap, … en een stuk eend, in dit geval een poot. Middelmatig goed zou ik zeggen. Na de middag zijn we de thuisweg beginnen aanvatten. Via de nationale wegen naar het noorden tot in de Cahors streek, meerbepaald in Caillac, het Domaine de Chantelle. Lekkere wijn gekocht oa één van oude wijnstokken op eik voor € 9,90 en ook een vat rosé van 5l voor een kleine € 10. ’s Avonds veel last gehad van mijn been.

10/07/2007 Verder huiswaarts gereden, maar toch een stop ingelast voor Oradour-s-Glane. Een oorlogsmonument in de buurt van Limoges. Hier werden op 10 juni 1944 meer dan 460 mensen door de nazi’s afgeslacht - bijna het ganse dorp, dat trouwens om alle sporen uit te wissen werd platgebrand. De muren staan echter nog steeds recht en de straat is nog net als toen. Dit laat nog steeds een speciale indruk na. Spijtig dat het vreselijk regende. De eerste keer in het verlof dat we echt goed nat waren.


Daarna verder naar het noorden - voor de nacht hebben we Mennetou-sur-Cher uitgekozen. Vrij rustig. Morgen zijn we terug thuis.

Reacties

Populaire posts van deze blog

2009/06 Noorwegen

2006/06 – Schotland

2018/06-07 - IJsland (zonder Mobi)