2009/06 Noorwegen
Ik had net als vorig jaar 4 weken verlof gevraagd en gekregen om de afgebroken reis naar Noorwegen over te kunnen doen. Het was de bedoeling om dit jaar iets verder te gaan dan vorig jaar. Ik heb voorgesteld om naar de Lofoten te rijden voor een walvis safari. Daar deze eilanden op zich ook wel interessant zijn, hebben we dit als onze bestemming gekozen om naar toe te rijden en om dan daarna rustig terug af te zakken naar het zuiden via de RV17. Daarna zouden we wel zien wat er nog kan en hoe het weer is. De km stand bij vertrek was 23413.
19/06/2009 (Vr) Na het werk vertrokken zodat we het zaterdag rustig aan zouden kunnen doen. Onze eerste stop was Gladbeck net boven het Ruhr-gebied. Daar is vlak bij een mooi park een stukje afgemaakt voor mobilehomes. Dit is blijkbaar onder het beheer van een plaatselijke mobilehome club, want er waren 2 van hen permanent aanwezig. In het park is er een waterburcht, waar een restaurant in is gehuisvest. We zijn er een biertje gaan drinken, kostprijs € 6,40.
20/06/2009 (Za) Op naar Kiel. We hadden niet zo heel goed geslapen, want die parking ligt aan een zeer drukken baan met het nodige lawaai uiteraard.
De weg naar Kiel was bezaaid met wegenwerken. In de buurt van Osnabruck waren ze net als vorig jaar net begonnen een brug over de snelweg af te breken met een serieuze wegomlegging. Op de A1 waren er wel 6 of 7 werven en de tunnel onder de Elbe was ook half afgesloten wegens wegenwerken. Vooral in de tegenovergestelde richting had dit een verschrikkelijke file tot gevolg. Ik hoop ergens dat dit eerder iets te maken had met een ongeval (niet schoon voor zij die erin zitten), want anders vrees ik het ergste voor de reis terug naar huis.
Nu, we hadden tijd genoeg en we waren dus nog ruim op tijd in Kiel voor onze boot.
Het was er zeer rustig op en we hebben dan toch maar het buffet genomen. De voorgerechten en de desserts zijn goed, dat weten dan weer voor de volgende keer.
Een lekkere cognac gedronken na het eten.
21/06/2009 (Zo) Het ontbijt was uiteraard op de boot en daarna hadden we nog tijd om wat buiten te gaan kijken. Om 9:30h konden we van de boot rijden en de grootte tocht naar Narvik aanvangen. Het was op zondagochtend wel heel rustig in Göteborg en dat kwam eigenlijk wel goed uit, want ons Mie bracht er niet veel van terecht. We zijn via Mariestad en vervolgens de 64 en de 45, na Mora, naar het noorden gereden. Ria heeft 2 keer voor een paar honderd kilometer overgenomen. De weg is goed en het weer werkt ook goed mee. We overnachten in Svenstavik net onder Östersund op een zalig graspleintje aan een klein meertje net naast de brandweerkazerne. We hebben 720 km gereden vandaag en het was wel 8 uur voor we stopten (nog 967km tot Abisko). Er was zelfs stralend zonnetje om de avond nog aangenaam te maken.
22/06/2009 (Ma) Een werkdag. Ik had veel drukker verkeer verwacht, meer vrachtwagens, maar dat bleek niet zo te zijn. Het verkeer bleef vrij rustig.
Het was nochtans wel een bewogen dag. We waren nogal op tijd wakker. De zon scheen zalig binnen en er was een klare lucht. Zo rond 8:30h waren we op weg. In Strömsund zijn we even gaan shoppen. We hadden tenslotte niet veel meegenomen in de ijskast omdat die een dikke 12 uur moest afstaan.
Onderweg heb ik even mijn remmen goed kunnen en moeten uittesten. We waren goed aan het bollen toen plots een rendier de weg opstapte op z’n doodse gemak. Gelukkig liep het dier van de auto weg, wat ons toch nog wat meer remafstand bezorgde. Terwijl ik aan het remmen was, stapten er nog 2 van die beesten de weg op, maar die zagen ons komen en draaide gelukkig om. Nadien hebben we nog een paar keer één of meerdere rendieren gezien.
In Jokkmokk zijn we dan over de poolcirkel gegaan. We wonen dus 2571 km van de poolcirkel.
We zijn in Jokkmokk blijven slapen aan een prachtig meer met, om 21:30h nog een stralende zon in onze snoet. Hier gaat de zon dus niet onder vannacht en we waren niet de enige die er naar zaten te kijken. We zijn nog tot 0:30h opgebleven voor een laatste foto en gaan slapen in het ochtendgloren. Vandaag hebben we 670 km gereden.
23/06/2009 (Di) Totaal andere dag dan gisteren. Om te beginnen niet stralend wakker geworden maar eerder met een kater. Door het lang opblijven hadden we ook wat veel gedronken.
Gedoucht en ontbeten. Daarna maar weer op weg. De mijnstadjes zoals Kiruna hebben we maar overgeslagen. Net voorbij Kiruna zijn we gestopt voor de middag. Daarna maar weer op weg. In Abisko kregen we weerom slecht nieuws. Een tante van Ria is onverwacht overleden. Dit nieuws heeft toch een paar dagen bij Ria in haar systeem gezeten en het ganse verlof wat blijven sluimeren.
Aan de grens hadden we dit jaar geen problemen. We hadden dus best nog een vaatje wijn meer kunnen meepakken, hoewel we hadden er al 5 bij.
We zijn maar meteen doorgereden tot op het eiland Vesterålen. Ergens op de E10 zag Ria op een braakliggend terrein een mobilehome staan. We hebben ons er bijgezet, niet bepaald de mooiste plaats om te overnachten (geen foto), maar als je slaapt zie je toch niets. Het lukte ons niet om contact te maken met het thuisfront en dat was niet leuk, want Ria wou toch met een paar mensen praten over de dood van haar tante.
24/06/2009 (Wo) Weer maar verder, naar Andenes voor de walvissafari. Volgens onze GPS zitten we nu 3080 km van huis, ons verste punt. Volgens de kilometerteller hebben we 2632 km gereden, plus de 600 km van de boot is 3200, maar dat is dan niet volgens de snelste route.
We hadden beestig veel chance. Ten eerste konden we vandaag op 17:00h nog mee met de boot voor de safari (1590 NOK). Ten tweede was het stralend weer. De zon scheen volop en er was erg weinig wind. Ten derde waren we maar met een 30-tal mensen. In het hoogseizoen laden ze tot 80 mensen op dat bootje, dan is het meer een sardiennetjes boot.
Ze komen boven om te ademen en duiken dan weer naar de diepte om iets te vangen om te eten, liefst grote inktvissen, maar ook andere vissen staan op het menu. Die grote bult vooraan op hun hoofd is gevuld met olie en dient enkel en alleen voor de sonar die ze nodig hebben bij het jagen daar diep benenden. Verder hebben ze een relatief kleine mond, maar ze kunnen die wel oprekken als er bijvoorbeeld een reuze inktvis in zijn geheel moet binnengeslokt worden. Hersenen hebben die beesten niet veel. De uitlaadklep van hun ademhaling zit niet mooi in ’t midden, maar aan de linkse zijkant. Dit leer je vooraf tijdens een rondgang in een soort walvis museum.
Ondanks het rustige weer was er toch een flinke deining. Het was wel leuk om helemaal vooraan in de punt te staan. Toen we de walviszone bereikten, spotte en medereiziger een walvis in de verte. We zagen nog net zijn staart de lucht in gaan toen hij dook.
Vervolgens bleef de boot op diezelfde plek rustig dobberen tot de potvis weer boven kwam. Toen konden we hem zeer goed bekijken, van vrij dichtbij. De fonteinen die hij uitblies en natuurlijk de staartbeweging bij het duiken. Dit scenario herhaalde zich nog 2 maal. Het bleek dan ook 4 keer om dezelfde potvis te gaan. Er was een student mee aan boord die onderzoek doet naar de walvissen en naar verluit was het de eerste keer dat deze potvis gespot werd. Doordat hij een bult heeft, werd hij prompt Quasimodo gedoopt. Het was een fantastisch schouwspel geweest, mede dank zij het prachtige weer en de bereidwillige medewerking van de potvis.
We zijn in Andenes blijven staan voor de nacht, want het was toch wel een uur op negen toen we weer in de haven waren. We hebben nog TV gekeken en blijkbaar kan ons geluk niet op, want blijkbaar gaat er zich een hogedrukgebied boven Noorwegen nestelen dat ons zeker tot maandag van goed weer moet voorzien.
25/06/2009 (Do) Wat dat weer betreft. Om te beginnen moesten we een storm doorstaan. Het was gedurende de nacht flink gaan regenen en vooral heel hard gaan waaien. ’s Morgens pas om 8 uur opgestaan. We hebben de mobi een sanitaire break gegeven, alles gratis, dat was dus mooi meegenomen.
Daarna door de regen en de wolken verder gereden. In eerste instantie naar Sortland, de hoofdstad van de Lofoten eilandengroep. De steden in Noorwegen zijn echter niet mooi. Weinige hebben enige gebouwen die de moeite van het bekijken waard zijn. Winkelen doe je ook best in een of ander shopping center. We hebben verse zalm gekocht voor vrijdag, visdag.
Daarna verder de Lofoten opgereden. Eerst nog via het veer van Melbu naar Fiskebøl (251 NOK). In Fiskebøl waren we verder de E10 opgereden, maar het was niet de bedoeling om verder te blijven rijden in deze nattigheid. Blijven slapen langs de E10 was voor ons echter ook geen optie. We zijn dus een kleine weg ingereden naar de andere kant. In het begin was dat mooie asfalt, maar na een tijdje was het asfalt op en was het dus een zandweg of mooier gezegd een onverharde weg. Hier zijn we dus ook terug gedraaid en in Strønstad op de parking van de school hebben we ons dan uiteindelijk geparkeerd voor de nacht.
Ondertussen klaarde de hemel mooi uit. Wat bij Ria de opmerking ontlokte dat we beter heel de dag geslapen hadden en nu vertrokken waren, het wordt toch niet donker. In elk geval hopen we op mooi weer voor morgen.
26/06/2009 (Vr) We hadden weer heel goed geslapen vannacht en vooral lang. Het was dan ook bijna half negen. De zon scheen heerlijk, maar warm was het niet.
Onze eerst stop voor vandaag was Kabelvåg. Onderweg zijn we wel een paar keer gestopt om van het landschap te genieten. Het is hier prachtig en enorm afwisselend.
Vervolgens zijn we naar Henningsvær gereden. Daar hebben we een flinke wandeling gemaakt, want we hadden onze mobi nogal vroeg geparkeerd. Dit stadje is gebouwd op verschillende eilanden en was wel zeer mooi. Het begint er al een beetje op te trekken, zoals ze dat dan zeggen.
Na het eten zijn we, mits een paar tussenstops, naar Eggum gereden.
Mooie nederzetting aan de oceaan met een parking waar je vrijwillig 100 NOK mag betalen om te blijven slapen. Er wordt in de literatuur nogal wat reclame rond een 30-tal sculpturen, die geplaatst zijn langs de kusten van Nordland waar de Lofoten deel van uit maken. In Eggum staat er een hoofd. Volgens de beschrijving 178 cm hoog. Nu ja, de paal waar het hoofd op staat is minsten 150 cm en het hoofd een goeie 30 cm. Het is echter wel een mooi beeld, dat totaal verandert naargelang de kant vanwaar je het bekijkt. Het staat zelfs onderste boven vanuit een bepaalde hoed bekeken.
Op de parking stond ook nog een Belg waar we een babbel mee gedaan hebben. Hij raadde ons walvisvlees aan. Zeer lekker zei hij en te bakken als een steak.
Eggum is er vooral ook voor gekend dat je er de middernacht zon zo mooi kan volgen. Er staat dan ook niet in de weg tenzij eventueel de wolken, maar die waren er vandaag totaal niet.
De middernachtzongekte sloeg dan ook wild om zich heen. Rond 11 uur kwamen de mensen massaal naar de parking gereden om naar de zon te kijken die niet ondergaat. We hebben dan ook nog maar eens meegedaan, want van slapen kwam er toch niets.
Rond 1 uur was iedereen dan eindelijk toch weg en konden we gaan slapen.
O ja, Michael Jackson is vandaag gestorven, blijkbaar iets met zijn hart.
27/06/2009 (Za) Nog eens niet uitgeslapen ’s morgens na die drukte van gisteren. Doe daar nog flinke wolken en een stevige bries bij, dan gaat het niet echt vlot.
We zijn eerst gestopt aan het vikinghuis in Borg. Dit was wel eens knap om te zien. Voornaamste les: ”De Vikingen droegen geen hoorns op hun helmen”. Dit zou een uitvinding geweest zijn van Wagner, die in een opvoering een onderscheid wou maken tussen de Vikings en de goeie en daarom bij de Vikings dan maar hoorns op hun helmen liet plaatsen, met alle gevolgen van dien. Krijg er dat nog maar eens terug uit, want volgens mij stonden de Vikingen in de schoolboeken van de lagere school wel degelijk afgebeeld met hoorns op hun helmen.
Voor een wandeling naar de Vikingboot was het te koud en/of waren we te licht gekleed. ’t Is er in elk geval niet van gekomen.
Daarna zijn we richting Utakleiv gereden, een zuster nederzetting van Eggum. Door de sterke koude wind aan die kant van het eiland besloten we ergens halverwege om maar rechtsomkeer te maken en de andere kant van het eiland te bezoeken dan waren we wat meer uit de wind. Ondertussen hadden we wel het toilet kunnen leegmaken in een publiek toilet, daar konden we dan ook weer mee verder.
We zijn dan eerst in Leknes wat gaan shoppen en daarna verder gereden naar Nusfjord. Dit is een geklasseerd vissersdorpje dat onderhouden wordt door de inkom die je moet betalen bij het binnengaan (50 NOK/pers).
Tof dorpje met verschillende rorbu’s op palen. Rorbu’s waren vroeger onderkomens voor vissersgasten en nu worden gemoderniseerde versies onder deze naam verhuurd aan toeristen.
We hebben er een flinke wandeling gemaakt naar het vuurtorentje aan het einde van de inham. Nadien nog wat rondgekeken en we zagen toevallig de Belgen van de campersite weer staan. Achteraf hebben we ze nog ontmoet en hebben we wat gebabbeld.
We hebben beslist om hier te blijven slapen. Op de autoparking staat in tegenstelling tot de andere parking geen bordje “No camping” zodat niets ons kan weerhouden om te blijven voor de nacht.
’s Avonds hebben we iets lekkers gegeten, een Lofoten specialiteit, namelijk Lofot - Bacalao. Waarschijnlijk uitgevonden door een Lofoot die naar Portugal geweest is, want zowel de naam als de ingrediënten, paprika’s, pepers en olijven verwijzen ernaar. De stokvis (gedroogde gezouten kabeljauw) is natuurlijk wel Noors, maar zo hebben ze hem in Portugal ook. Niet echt Noors dus, maar wel lekker.
Later leerde ik dat de gezouten, gedroogde kabeljauw geëxporteerd wordt naar Portugal.
28/06/2009 (Zo) We waren vroeg op vandaag en we hadden flink voort gemaakt, zodat we reeds op 9 uur op weg waren. We deden even een ommetje langs Sund, maar buiten een museum om toeristen te melken was er niets te zien, ’t was dus zunt (spijtig) dat we er tijd aan besteed hadden.
Daarna kwamen de grote 3 aan de beurt Hamnøy, Reine en Å. Hamnøy is zo klein, dat je er door bent voor je het weet. Ze zijn er wel zo vriendelijk om er een service punt te voorzien, waar we dankbaar gebruik van hebben gemaakt, gratis zoals steeds. Tussen Hamnøy en Reine ligt nog een dorpje minstens even mooi, maar de naam is wat moeilijker, Sakrisøy, vandaar dat het waarschijnlijk niet vernoemd wordt. Er was daar een klein viswinkeltje, zoals er veel meer zouden moeten zijn, en we hebben daar een stukje walvis gekocht voor deze avond. Er stond in de winkel een bakje aardbeien van de veiling van Hoogstraten.
Daarna hebben we nog wat rondgelopen in Reine en dan als laatste Å. We zijn even gestopt in Moskenes om te zien hoe de uren zijn van de boot naar Bodø voor morgen. We hebben besloten om de boot van 6:15h te nemen. De rij aanschuivende auto’s overtrof in elk geval flink de capaciteit van de boot, dus het was er op dit moment flink wachten.
Å is een toeristisch stadje. Heel mooi, met vooral veel rorbru’s. Deze worden vooral bevolkt door groepen mannen die komen vissen. De huur is waarschijnlijk inclusief boot. Voor de rest een wandeling gemaakt en wat gelezen.
Rond 8 uur naar Moskenes gereden. De rij wachtende auto’s was ondertussen opgekuist, alle wagens stonden nu op de lanen, klaar om in te schepen.
Hopelijk kunnen we wat slapen hier.
29/06/2009 (Ma) ’t Was niet één van onze beste ideeën om de boot naar het vastenland om 6 uur ’s morgens te nemen. Om iets na 4 uur moest Ria niezen en daarmee was ik dan ook wakker. Zij al van iets na 3 uur. De eerste rij stond al vol en daarom zijn wij er ook maar gaan bijstaan. Daarna zijn we nog even terug het bed ingedoken. Toen de wekker was afgelopen hebben we vlug wat gegeten en toen waren we klaar. Veel te vroeg natuurlijk, zoals gewoonlijk.
De ontvanger was nogal laat en wou waarschijnlijk geen discussie. Onze prijs viel dus goed mee, we moesten betalen voor een 6m mobilehome dit is 704 NOK ipv ±1470 NOK.
De overtocht duurt een kleine 4 uur. Rond 9:30h waren we in Bodø.
We hadden gepland om de RV17 af te rijden van Bodø naar Steinkjer. Dit is een weg van om en bij de 600km met 7 ferry’s. De weg moet fantastisch mooi zijn en wordt ook de Kystriksvegen genoemd. Een toeristische weg dus.
We zijn in Bodø onmiddellijk doorgereden naar de Saltstraum.Dit is wel heel indrukwekkend. De hoeveelheid water die hier door een smalle doorgang geperst wordt, is niet te schatten (hoewel, ik heb die cijfers ooit wel eens ergens gelezen).
Daarna hebben we op de parking een dutje gedaan, want we waren kei kapot.
Na het eten zijn we verder gereden. We zijn gestopt op een zeer mooie parking tegenover de Engabreen. Dit is de tweede grootste gletsjer van Noorwegen. Heel mooi uitzicht. Het weer was prachtig en we hebben er lekker buiten gezeten.
30/06/2009 (Di) We waren zeer vroeg geslapen en toch op ons normaal uur opgestaan. We zijn dus terug wat bijgeslapen.
Er is aan die gletsjer één en ander geregeld voor toeristen. Je kan een bootje nemen “naar” de gletsjer (110 NOK/pers). Daarna moet je 3 km stappen. Dan ben je aan de voet van de berg, maar zie je geen “klo….” van die gletsjer.Je kan daar wel hoger, maar daar waren we niet op voorzien. Niet genoeg water en ook geen eten. Die klim zouden we nog wel aan gekund hebben, maar dan met het nodige water en eten. We zijn dan maar terug gestapt. Eén van de vele toeristen die ze weer wat geld afgetroggeld hebben.
We moesten weer een boot halen, dus hebben we snel de mobi een sanitaire stop gegeven en daarna vlug naar de ferry van Forøy naar Ågskardet (167 NOK - 7 m). We waren er net op tijd en we konden er meteen oprijden. Onderweg in de vlugte iets gegeten en dan hop weer naar de volgende boot van Jektvik naar Kilboghamn (392 NOK - 7 m). Ook hier waren we net op tijd. Tijdens de tocht gingen we de poolcirkel terug over. We zijn gestopt op de eerste picknickplaats in de buurt van Stokkvågen.
’s Avonds wilden we nog wat van het goede weer genieten en buiten te zitten, maar de muggen en midgets dachten daar anders over.
01/07/2009 (Wo) ’s Morgens hebben eerst maar eens gekuist, want dat was ook wel eens nodig. Daarna zijn we doorgereden naar de volgende ferry. Onderweg zijn we nog een paar parkings gepasseerd waar je ook kan overnachten en die een beduidend mooier uitzicht hebben dan de parking waar wij de nacht hebben doorgebracht.
De volgende ferry bracht ons van Nesna naar Levang (237 NOK - 7m). Daarna was het weer doorbollen en voor we het goed en wel doorhadden waren we al in Tjotta waar we de veer naar Forvik moesten nemen. De uren bleken niet helemaal te kloppen met de dienstregeling. Normaal hadden we een hele tijd moeten wachten en nu konden we al meteen mee aanschuiven. Ria mocht het woord doen en die jonge student aanvaardde onmiddellijk dat onze mobi maar 6m is (169 NON ipv 350- 6m).
Overnacht hebben we in Vevelstad aan een kerkje en een openlucht museum. Het was er rustig en we hebben geen buren gekregen ondanks dat er een paar andere mobilehomes langs geweest zijn.
02/07/2009 (Do) Na het ontbijt weer maar verder voor de veer van Anddalsvås naar Horn (194 NOK - 7m). Onderweg hebben we nog een parkeerplaats gezien waar je naar het schijnt ook kan lozen. Wij hebben een sanitaire stop ingelast in Brønnøysund aan de Statoil.
We hebben beslist om de klim naar Torghatten te doen. Dit is een groot gat in een rots een flink eind boven de grond. Het is een stevige klim met niet altijd even mooie paadjes, maar toch goed te doen, uiteraard met goede wandelschoenen. We vonden het alleszins zeer indrukwekkend.
Na de wandeling hebben we ons gedoucht en terwijl we nog wat zaten na te genieten kregen we weerom slecht nieuws van het thuisfront. Onze dochter is het slachtoffer geworden van de crisis en zit dus voortaan zonder werk. Dat zal weer niet simpel zijn.
Daarna zijn we teruggereden naar Brønnøysund om onder andere wat te winkelen. Net voorbij de lozingsplaats was een splinternieuwe parking aangelegd met zeer mooi uitzicht over het water.
We hebben er verse “reker” gekocht, dit zijn grote roze garnalen. Recht van de boot.
Rond 17 uur legt de Hurtigruten aan in Brønnøysund. Blijkbaar kan je hier aan boort gaan en meevaren naar Rørvik. Je neemt daar dan een andere boot terug en dan zou je rond half 1 terug zijn. Het was er verder een heel gezellige namiddag geweest.
De muggen en/of midget beten van eergisteren zijn sinds deze morgen flink beginnen jeuken. Ik had op mijn rechterarm 11 beten.
03/07/2009 (Vr) Vrij lang geslapen vandaag. We moesten wel wat kilometers doen, maar we hadden er al meer gedaan dan wat de bedoeling was (+ 260).
De morgen was zwaar bewolkt begonnen en we dachten de zon vandaag niet te zien, maar zo rond de middag was het volledig uitgeklaard en werd het snik heet. Vooral omdat we naar het zuiden reden en de zon dus steeds vooraan op ons scheen.
Onze eerste veer was van Vennesund naar Holm (102 NOK - 6m), welke we mooi op tijd aandeden. Daarna moesten we beslissen of we verder de RV17 zouden nemen of eerder meer langs de kust de 771. Het werd deze laatste, de 771 gevolgd door de 769. We hadden gelezen dat Rørvik nogal interessant was op te bezoeken, maar we besloten door te gaan naar de volgende ferry van Buøy naar Lund (128 NOK - 6m). Eigenlijk is dit het mooiste stuk weg tussen Bodø en Steinkjer. Met prachtige stukjes natuur. Het stuk RV17 na Namsos was helemaal niets.
Net voor Steinkjer zijn we de RV720 opgegaan met de bedoeling in Rørvik, een andere dus, de Trondheimfjord over te steken. We vonden een rustig plaatsje voor de nacht aan het haventje in Malm.
Zoals de meeste hebben wij de RV17 gereden. Ten eerste moet je wel wat kilometers doen als je zo hoog naar het noorden gereden bent. Ten tweede is de weg nu ook weer niet zo spectaculair. Vooral in het begin, net na Bodø dus, zijn de toeristische voorzieningen goed uitgebouwd. Er zijn voldoende picknick plaatsen en ook lozingsplaatsen zijn er regelmatig. Naar het zuiden toe verminderen wel het aantal lozingsplaatsen hoewel het nooit echt een probleem geweest is om ons afval kwijt te geraken.
Het is, volgens ons en volgens wat wij gehoord en gelezen hebben, alleszins een aardig alternatief op de E6 die ook van noord naar zuid loopt, maar die veel drukker is.
We hebben ook een beetje aan een planning gewerkt voor de volgende dagen, want we zijn nu bijna 2 weken op pad en onze planning van thuis loopt hier ten einde. We zouden zeker de RV55 nog willen doen en een gletsjerwandeling op de Nigardsbreen. Als het dan nog effe kan zouden we ook nog graag de RV51 en de Peer Gyntsvegen mee door pakken.
04/07/2009 (Za) Het was de bedoeling om het een beetje rustig aan te doen vandaag, tenslotte hadden we gisteren genoeg kilometers gedaan. Om te beginnen zochten we een mooi plaatsje om ’s middags rustig te eten. Dit plekje was echter onvindbaar. Over de ganse weg van Malm tot Rørvik is er geen enkele fatsoenlijke plaats om even te stoppen. Het is duidelijk dat dit geen toeristische route meer is. We komen ook zeer weinig mobilehomes tegen hier. Toen we in Rørvik arriveerden lag het veer naar Flakk klaar en we zijn er dan maar meteen opgereden (270 NOK - 7m). Op de parking aan de aanleg plaats in Flakk hebben we dan eerst maar gegeten. Daarna zijn we honderd meter verder de camping opgereden voor de rest van de dag. Ria heeft de witte was kunnen doen, dus daar kunnen we mee verder voor de rest van het verlof. Voor de rest hebben we het rustig aan gedaan.
Daarna hebben we de E6 genomen richting Oppdal. Het was de bedoeling daar ergens te stoppen, maar het was nog vroeg en de stad was helemaal niet interessant. We zijn dan maar verder gereden. Uiteindelijk belandde we in Dombås een dikke 200 km van Trontheim. Eigenlijk verder dan voorzien, maar wel in de goede richting, naar Lom. Dombås was verschrikkelijk druk. Daar komen een paar grote wegen samen en zondag namiddag zijn alle Noren met hun sleurhut op pad naar huis. Zij stoppen dan daar om wat te winkelen en eventueel souvenirs te kopen. Dat centrum rond dat kruispunt was verschrikkelijk lelijk. Een slaapplaats was er uiteraard niet direct te vinden. Dus dan maar weer verder, of toch niet. We zijn een beetje verder een straatje rechts ingedraaid en kwamen zo bij het kerkje. Achter het kerkje is het echt rustig en ben je plots in een geheel andere wereld. Dit was dus de ideale plaats voor de nacht.
We zijn nog even terug gewandeld naar de winkels aan het kruispunt. In een benzinestation hebben een bakje frieten gekocht, opgewarmd in de microgolf oven. Ze waren vettig en niet te eten, ze kosten wel 20 NOK.
We waren nogal op tijd uit ons bed. In eerste instantie leek het niet veel te worden met het weer, maar in de loop van de namiddag kwam de zon er weer volop door en werd het weer puffend warm. We hebben vandaag een fantastisch mooie route gereden tussen Lom en Gaupne. Mooier dan de RV17. We hebben de Sognefjellsvegen of RV55 afgreden. Dat is een prachtige weg door het hoogland van Noorwegen tot meer dan 1400m. Niet echt hoog zou je zeggen, maar er ligt wel het ganse jaar sneeuw en niet zo’n klein beetje. Verder zijn er echt prachtige vergezichten. De Noren hebben ook echt voldoende stopplaatsen voorzien. Je kan bijna elke halve kilometer halt houden en het is nog de moeite ook. Deze weg is echt een must als je Noorwegen wil gezien hebben.
We zijn dan naar de Nigardsbreen gereden. Dit is een deel van de Jostedalsbreen. De grootste gletsjer van Noorwegen. We hebben ons meteen laten inschrijven voor de gletsjer wandeling van morgen half twaalf. Daarna zijn we de plaatselijke camping gaan opzoeken (140 NOK). We moesten toch nog eens wat vers water innemen en het toilet legen, dat konden we dan morgen voor hetzelfde geld wel doen.
07/07/2009 (Di) Vandaag is weer zo’n inhaaldag van ons afgebroken verlof van vorig jaar. De gletsjer wandeling. Eerst nog een douche en zoals gezegd de Mobi een beurt geven en dan naar het reserveringsbureel om onze wandeling te betalen (410 NOK/pers).
Daarna moesten we naar een verzamelpunt rijden, maar daar moest je dan wel tol betalen voor het gebruik van de weg (25 NOK).
Op het verzamelpunt mochten we tekenen dat gletsjerwandelingen een gevaarlijke sport is en dat het bestuur niet verantwoordelijk is voor gebeurlijke ongevallen. We kregen er klimijzers en een pikhouweel. Vervolgens werden we met een bootje over het meer gebracht. Een wandeling van een minuut of 10 bracht ons dan aan de voet van de gletsjer. Ondertussen hadden we kennis mogen maken met onze Finse gids die voor de lol ijs stond te kneden.
We kregen een riemenbroek aangepast waar vervolgens een touw werd aan vastgeknoopt. Onze ijzers mochten we zelf aanbinden. En dan konden we op weg voor een fantastische klim waarbij een hoogte verschil van 300m werd overschreden op het ijs. Even wat getallen; binnen dit en een paar honderd jaar zal het meer helemaal dicht geslibd zijn door de sedimenten die afgezet worden door het water dat van onder de gletsjer komt; de gletsjer is al zeker 300 jaar aan het afsmelten, met uitzondering van de jaren negentig van vorige eeuw, toen hij licht aangroeide; het ijs waar zij opstonden is ruim 80m dik.
Het was alleszins een unieke ervaring.
Na ongeveer 3 uur stonden we moe maar tevreden, na een schitterende wandeling, terug bij onze mobilehome.
De voornaamste punten die we wilden doen in Noorwegen waren bij deze afgehandeld en bij welk een mooi weer dat we tot nu toe gehad hadden.
Als het weer nog wat wil meezitten, want ze verspellen een weersverandering, het is nog wel zonnig, maar met heel veel wind, dan doen we de RV51 en de Peer Gyntsvegen ook nog voor we huiswaarts keren.
08/07/2009 (Wo) Nogal op tijd opgestaan. We waren alleszins vroeg op pad. Onderweg het sanitaire nog maar eens in orde gebracht.
We kwamen nog eens op een plaats waar we vorig jaar ook geweest waren, in Sogndal. Hier moeten we het veer hebben naar Kaupanger. Vorig jaar hebben we dit veer in omgekeerde richting genomen. Daarna nog een nieuwe weg gevonden de RV53. Een zeer mooie weg langs de Årdalsfjord en na Årdal een hooggebergte. Hier hebben we het vieste stuk weg in Noorwegen gehad. Tot 3 maal hadden ze het gelapt om een haarspeld bocht in een tunnel te maken. Je komt in de tunnel en je moet in het donker een bocht beginnen nemen waar je totaal geen zicht hebt waar die naartoe gaat. De lichten van de auto helpen ook al niet, want die schijnen tegen de muur. Later kwamen we terug op de E16 en vervolgens op de RV15.
Overnacht hebben we op een parking, in de vrije natuur op de kruising van de RV15 en Jotumheimvegen.
Het weer is serieus omgeslagen. We zijn van de zomer in de herfst terecht gekomen. Op deze hoogten en over de vlakten waar wij op stonden was dit natuurlijk nog beter voelbaar. Voor de volgende dagen wordt niet veel beter voorspeld. Ook veel nevel en mist, of zijn het lage wolken, in elk geval zie je niet veel meer. En dat is altijd spijtig als je het van landschappen moet hebben, maar laten we niet klagen, ’t is al heel goed geweest.
09/07/2009 (Do) Vannacht hebben we veel regen gehad.
We hadden gepland om de wandeling langs het Gjende meer te doen. Niet eerst met de boot, zoals de wandeling algemeen verkocht wordt, nee, gewoon te voet vertrekken en zien waar we uitkomen. En dat was niet ver. Ze maken zeer veel reclame voor die wandeling. Dan neem je eerst de boot naar Memurubu (100 NOK/p) en dan te voet terug. Dan kan je niet anders natuurlijk. Die wandeling was het woord totaal niet waard. Modder, ploeteren, voortdurend door beekjes waden zonder stapstenen laat staan bruggetjes. Dus we zijn maar terug gegaan en dat ze hun wandeling, en vooral de geldklopperij, in hun je weet wel waar steken.
Probleem is wel dat we niet te snel willen gaan, want met het mindere weer ben je vlug geneigd om maar gas te geven en dan zijn we te vlug thuis.
Maar we hadden geluk. Ergens in de buurt van Russliseter zag Ria twee bruggetjes, die haar er toe brachten te vragen “Kunnen we daar niet wat gaan wandelen?”. Ja, dat kon. Er was daar een wandeling uitgezet van ongeveer 5,5 km. Het was een zeer mooie wandeling, zeer de moeite waard. Met educatieve borden in het Engels. Ze was niet moeilijk, maar bottinen zijn wel nodig. Hiermee waren we een uur of 2 zoet. Het weer viel ondertussen wel mee. Slechts hier en daar een druppel.
Omdat het in de tweede helft van de RV51 overal verboden te kamperen, zijn we teruggereden voor een overnachtingplaats. We hebben er weer een mooie gevonden midden in de natuur, met uitzicht op de Jotunheimen bergtoppen +2200 m
Er stond in de verte ook een Noors gezin met een Volkswagenbusje. Het was wel leuk om aan te zien hoe zij zich organiseerden. Zoals hun behoeften doen in de natuur en dan moeder gaan roepen om het onder te schoppen.
10/07/2009 (Vr) Het was 8° C deze morgen en zwaar bewolkt. Ria had om een uur of 5 nog buiten gekeken en geconcludeerd dat de zon er wel zou doorkomen en zodoende de mobi wel zou opwarmen. Dit was dus niet zo en ’t was dus vrij fris. We hebben maar vlug de verwarming opgezet.
Na het ontbijt maar weer op pad, terug de RV51 op. Eerste stop was de Ridderspranget (toilet nog maar eens leeggemaakt). Er waren daar 3 Vlamingen met de motor waarmee we even een babbel gemaakt hebben.
De Ridderspranget heet zo naar een legende van een ridder en zijn geliefde die om daar een sprong waagden en alzo ontsnapten aan hun belagers die hen wilden verhinderen te huwen. Het is een enge kloof waar de Sjoa zich doorwringt. Wel imposant.
Daarna verder over de RV257 en de E6; wat een drukte, richting Vinstra om aldaar de Peer Gyntvegen op te pikken. Het was de bedoeling om in het toeristenbureel wat informatie op te halen, maar die bleek dicht te zijn. We zijn dan maar de bibliotheek binnengestapt en daar was er een vriendelijke dame die ons wat op weg wou helpen, want die Peer Gyntvegen loopt op de kaart zowat overal. We hebben hem opgepakt in Gålå. Je moet ervoor betalen 70 NOK van Gålå tot Skei, het is dus een onverharde weg. In het begin regende het en was er dus niet veel te zien, om niet te zeggen niks.
Allé voor 70 NOK mag je je auto lekker laten ondermodderen.We zijn even gestopt voor een tas koffie om de regen de kans te geven weg te trekken. Het werd daarna wat lichter en we konden dan toch genieten van de beloofde vergezichten al bleven ze wel wat in een nevel zitten.
Aan een heuvel zijn we even uitgestapt voor een korte wandeling, maar bij 9° en een flinke wind was dat niet echt aangenaam te noemen.
We zijn dan maar rustig verder gereden en hebben vanuit de mobi de omgeving bewonderd. Het is echt de moeite waard, een must.
Skei is weer zo’n verschrikkelijk skidorp. Echt niks te zien en zo steriel, waarschijnlijk zal het er in de winter wel wat leuker uitzien. Omdat we nog geen overnachtingplaats gevonden hadden zijn we maar doorgereden naar de RV254 waar we uiteindelijk nog maar eens bij een kerkje een mooie plaats voor de nacht vonden in Østre Gausdal.
11/07/2009 (Za) Het heeft flink geregend vannacht. Maar deze morgen kwam er toch weer een zonnetje door. Dit bleef de ganse dag zo, wat zon en wat regen en veel wolken.
De laatste dagen zijn ingezet. Ria heeft een sms’je gestuurd naar onze vrienden: ”drank bijna op, dus tijd om naar huis te komen”.
We zijn nog even gestopt in Lillehammer. Vorig jaar hadden we enkel het toeristen-bureau gezien. We moesten de stad nu maar eens de kans geven. Het is toch maar bij de winkelstraat gebleven. Best gezellig trouwens.
Bij de toeristinfo hebben we even gekeken en op de boot naar Kiel zou er nog plaats zijn. Reserveren doen we niet, we zien wel als we in Gøtenborg zijn.
We zijn verder gereden richting Zweden via Kongsvinger. Aan de grens zijn we gestopt. Het had wel wat in eer we een plaatsje hadden gevonden naar onze zin, er was veel verkeer op de weg en dat stoorde natuurlijk wel.
Op de grens staat een groot monument ter ere van de vrede tussen beide landen. De naam Morokulien van het monument werd gegeven tijdens een radio programma bijna 50 jaar later. Moro betekent plezier in het Noors en kul betekent plezier in het Zweeds en de i staat voor in en en voor één alles bij elkaar geeft dat dan Plezier-plezier-in-één. Verder was er een camping naar die weg en een permanente rommelmarkt, met vooral de nadruk op rommel. We hebben vandaag toch een dikke 200 km gebold.
12/07/2009 We hebben deze nacht de mobi nog moeten verzetten. De oude fout gemaakt en onder de bomen geparkeerd. Rond half drie zijn die beginnen druppen en het was meteen ook gedaan met slapen. Net een trommel. Ik ben dan maar eens over de parking gelopen, kwestie van niet te veel lawaai te maken en een andere plaats gaan zoeken.
We waren nogal op tijd wakker door het geroezemoes van stemmen, autoportieren en dergelijke meer. Hierdoor waren we nogal op tijd weg. In Zweden hebben we terug de 45 genomen die naast het Värnern meer loopt. Ze hadden ons mooie picknick plaatsen beloofd en op de kaart loopt die weg langs het meer. Niks daarvan. Het meer krijg je niet te zien en de picknick plaatsen waren gewoon stopplaatsen naast de weg.
Ook het vinden van een overnachtingplaats liep niet van een leien dakje. We hadden de coördinaten van een parking in Vänersborg. Het was een parking op het eerste gezicht mooi gelegen, maar wel helemaal omsloten door drukke wegen inclusief een hoge brug. Na heel wat rondtoeren met een bijna lege brandstoftank, besloten we naar een camping te gaan. Maar eerst tanken. Daar zagen we een wegwijzer naar een kerk. Hier kwam ons Mie ons dan weer ter hulp en de kerk bleek helemaal niet ver te zijn. Daar was het uiteindelijk dat toch wat rustiger, maar niet stil, zoals in Noorwegen. Dat gaan we missen.
13/07/2009 (Ma) We hebben toch vrij goed geslapen. Volgens Ria werd het rond 11h stil.
Hop naar Gøtenborg om te zien of we nog op de boot naar Kiel konden. Zo midden in de week zou dat toch moeten lukken, zou je denken, maar nee hoor. Een hut lukte nog maar de auto kon er echt niet meer op. We konden wachten tot ’s avonds, maar ze gaven ons niet veel kans.
Dan maar over de weg via Helsingborg de overzet naar Helginsør en dan via Rödbyhavn naar Puttgarde. Het combi ticket voor de 2 overzetten kostte € 140. Wat wel beangstigend was, was een aanduiding ruim 10 km voor Helsingborg dat er mogelijk files konden zijn. Dat is verdomd ver om aan te schuiven voor de boot! Wij konden gelukkig verder rijden tot aan de haven. Blijkbaar varen er ook voldoende boten, want als het laden van de ene stopte, begon dat van de andere bijna onmiddellijk erna.
Van Puttgarde ging het dan verder over de snelweg naar het zuiden. Onderweg hebben we in een wegrestaurant gegeten bij een uiterst vriendelijke dame.
Een slaapplaats vonden we in Rheinfeld waar een mooie parking aangelegd is. Voor wie vraag je, je af. Alles bij elkaar 650 km afgelegd in alle soorten weer, regen, koude en goed warm.
14/07/2009 (Di) Verder naar huis. Vandaag heeft Ria ook nog wat mogen rijden. Veel werken weer onderweg.
Thuis stond de teller op 29791, dat zijn dus 6378 km gebold + die 600 die via de boot gedaan hebben. Duidelijk een record.
Reacties