2007/10 – Vogezen - Elzas
28/10/2007 ’s Zondags, na een zware nacht (feestje en ik had flink doorgezakt), vertrokken richting Vogezen. De trip zelf verliep heel vlot, bijna steeds autosnelwegen. Zo tegen de vieren begonnen we het echter toch beu te worden. We waren op dat moment bijna aan de Duits-Franse grens. Ria had daar een paar wijnboeren aan de Duitse kant. De wijnstreek daar heet de Pfalz. We zijn gestopt bij het Sonnenhof, wijngoed Cuntz in Schweigenhofen. Een zeer vriendelijke man met een heel uitgebreid assortiment aan wijnen in voorraad. We hebben er een paar geproefd en de eerste meegenomen. Het was een Scheurebe Trocken 2003. Een wijn met heel wat smaak, wel een straffe met 14,5%. Min punt, we mochten ook nog eens €5 betalen voor de overnachting, dat was er eigenlijk een beetje over.
29/10/2007 Er was regen voorspeld voor vandaag, maar toen we de gordijnen neerlieten zagen we een heldere lucht met wat sluier wolken. Zou dit blijven duren? We waren op zomeruur wakker en dus goed vroeg op pad. We hadden een wandeling gepland uit het boekje Wandelgids Vogezen/Elzas van ANWB. De wandeling noemde Kastelen uit de 12° en 13° eeuw. Ze was middelzwaar, 7 km lang en met een hoogteverschil van ongeveer 230m. De wandeling bracht ons respectievelijk langs de ruïnes van Loewenstein, Hohenburg, Wegelnburg en als laatste Fleckenstein.
30/10/2007 Terug naar Lembach gereden voor om te beginnen brood. Daarna zijn we naar het fort Four a Chaux (kalkoven) gereden, onderdeel van de Maginot linie. Er was een rondleiding om 10 uur en die duurde toch bijna 2 uur. Ik moet zeggen dat het wel indrukwekkend was. Ze hadden echt wel aan alles gedacht. Verse lucht die moest aangevoerd worden en vooral vuile lucht van het geschut die moest afgevoerd worden net als de lege obussen. Alles van het interieur was van metaal om brand zoveel mogelijk te vermijden. De soldaten verbleven er onder de grond gedurende één maand waarna ze afgelost werden. Er waren 3 ploegen van elk 8 uur, elk bed werd dan ook door 3 personen benut. De geschutstoren was ook wel indrukwekkend moet ik zeggen. Het systeem bestond erin dat het kanon omhoog werd getild en dat er dan boven de grond een soort paddestoel omhoog kwam met daarin 2 kanonnen. Ze konden zo per 2 seconden een mortier afvuren.
Na de middag zijn we verder gereden naar Niedersteinbach voor een wandeling (wandeling 2 uit het boek) van een kleine 3 uur. Omdat we in het begin verkeerd gelopen waren hebben we ze uiteindelijk een flink stuk moeten inkorten, maar toch nog een 6 à 7 km met een hoogteverschil van een dikke 200 m. Het was wel een prachtige wandeling, maar we waren pas om half 5 terug en dat is in deze tijd van het jaar laat genoeg. Dit kwam onder andere door het feit dat houthakkers op een stuk van de terugweg bezig waren geweest en hier en daar een boom hadden achtergelaten op de wandelweg. We zijn daarna terug gereden naar Fleckenstein voor een nieuwe nacht in het donkere bos.
31/10/2007 Na nogmaals een rustige nacht in de donkere bossen van Fleckenstein (ze moesten het weten thuis) zijn we om te beginnen gaan winkelen in de Intermarché. We moesten dringend terug van die lekkere zachte cognac hebben. Daarna zijn we een pak zuidelijker getrokken, meer bepaald naar de Cascade de Nideck in Oberhaslach. Het is wandeling 12 uit het boek, 10 km en een hoogteverschil van 250m. Met hier en daar een pauze en wat genieten van het uitzicht ben je toch gauw 4 uur onderweg. ’t Was dus goed dat we om 1 uur konden vertrekken. Aan de waterval, die op zich niet zo bijzonder was, werd de hoogte overbrugd door trappen. Zo ga je natuurlijk lekker steil en snel de hoogte in. Voor de rest was het veel klimmen en flink dalen en genieten van het mooie bos en het mooie weer. De zon liet de herfstkleuren nog mooier uitkomen.
Op het laatste stuk van de terugweg waren er weer houthakkers bezig geweest en ook dit keer negeerden we het bord dat we er niet door mochten. Alleen ditmaal konden we echt terugkeren op onze stappen. De bomen lagen over de wandelweg en je kon er echt niet over. Tijdverlies en dat zo op het laatst, dit viel lelijk tegen. Onderweg passeerden we een restaurant en heb ik mijn stoute schoenen aangetrokken om te gaan vragen vanaf welk uur we konden eten, maar vooral, of we er dan ook op de parking mochten blijven overnachten. En dat was geen probleem. Rond zes uur zijn we dan naar de parking gereden van het restaurant Hohenstein. We hebben er Tarte Flambé gegeten met een flesje Pinot Blanc (€ 31). Ik moet zeggen dat die Tarte Flambé wel iets heel anders was dan we gewoon waren. In de Elzas en eigenlijk overal vind je die Tarte Flambé in een pizza vorm, hier was het een grote rechthoek op een houten plank en ook veel groter. Nu nog afwachten of het feest dat ze die avond hadden niet te veel lawaai zou meebrengen en dat we rustig kunnen slapen na 2 nachten in het stille donkere bos.
01/11/2007 En dat was goed meegevallen. Ria was rond 2 uur wakker geweest en toen waren alle auto’s weg, dus daar hebben we goed doorgeslapen. ’s Morgens beloofde het weer een mooie dag te worden. Eerst hing er nog nevel, maar je zag de zon er achter zitten. Het werd later een wolkenloze hemel met een stralende zon. We zijn om te beginnen naar Rothau gereden om te lozen. Het vuile water ging vanzelf, maar voor het toilet moest er betaald worden. Uiteindelijk lukte het met de Visa kaart om € 2,50 te betalen zodat de deur van de sani-blok open ging. Daarna ging het naar de Donon een piek in de omgeving van 1009m. Het is wandeling 13 uit het boek maar dan wel een erg ingekorte versie. We zijn vertrokken aan de Col de Donon 718m en dan naar de top en terug. Toch bijna 300m de hoogte in. De berg was al een heiligdom ten tijde van de Kelten en keizer Napoleon III liet er een soort tempel optrekken. Verder is vooral het uitzicht de klim meer dan waard.
Je hebt er een fantastisch uitzicht op de Vogezen. Na het eten zijn we richting Elzas gereden op zoek naar een wijnboer om te blijven slapen. Niet simpel en uiteindelijk was het bijna 5 uur vooraleer we, ondanks dat er niemand thuis was, een stek vonden in Châtenois.
02/11/2007 Om te beginnen zijn we naar het Château du Haut-Koeningsbourg gereden. Het was nog maar net 10 uur gepasseerd, maar het was er al flink druk. Goed dat we zo vroeg waren. De parkings zijn namelijk parallel aan de straat gelegen en zo hebben we er wel minsten 2 nodig om ons ding kwijt te geraken. De burcht is echt de moeite waard. Totaal anders dan de kastelen aan de Loire is dit een fort dat gebouwd was om oorlogen te weerstaan. Het lukte niet helemaal, want gebouwd in de 12° eeuw werd het verwoest door de Zweden tijdens de dertienjarige oorlog (?). Nadien bleef het voor ruim tweeënhalve eeuw verwaarloosd tot het als geschenk aan de Duitse keizer Willem II werd gegeven in 1899. Deze liet het volledig terug restaureren en het resultaat mag gezien worden.
Na het bezoek aan de burcht zijn we onderweg iets gaan eten een dag menu (€ 10) en een schotel met vlees en zuurkool (€ 13). Beide mochten er wezen. Nadien werd het weer maar eens tijd om een typisch Elzas stadje te bezoeken. Het werd Ribeauvillé. Er is daar een parking, maar wij waren iets verder doorgereden naar een openbare parking waar het bovendien gratis parkeren was. Het bezoek aan Ribeauvillé viel wat tegen, maar ergens hadden we niet veel anders verwacht. Ria heeft er wel lekker warme handschoenen met konijnenpels gekocht. We zijn nog de officiële parking opgereden om te lozen en vers water te nemen. Het was een drukte van jewelste. Ze stonden echt op elkaar gepakt. Wij zijn lekker terug naar onze boer gereden in Châtenois waar we heerlijk rustig stonden. We zijn er wat gaan proeven en hebben wat Crémant en Pinot Blanc gekocht, maar geen van beide met groot enthousiasme.
03/11/2007 Terug naar België en naar huis met een tussenstop in Malmedy. We zijn voor de verandering eens gaan eten in de Floreal. Het was er een stuk goedkoper en zeker ook niet slecht, voor herhaling vatbaar.
29/10/2007 Er was regen voorspeld voor vandaag, maar toen we de gordijnen neerlieten zagen we een heldere lucht met wat sluier wolken. Zou dit blijven duren? We waren op zomeruur wakker en dus goed vroeg op pad. We hadden een wandeling gepland uit het boekje Wandelgids Vogezen/Elzas van ANWB. De wandeling noemde Kastelen uit de 12° en 13° eeuw. Ze was middelzwaar, 7 km lang en met een hoogteverschil van ongeveer 230m. De wandeling bracht ons respectievelijk langs de ruïnes van Loewenstein, Hohenburg, Wegelnburg en als laatste Fleckenstein.
We wandelden door beukenbossen en de natuur was gewoon prachtig. De kleurenpracht van de herfst op z’n mooist. Onderweg waren er wel dreigde het weer regelmatig met veel wind en veel donkere wolken, maar ze waaiden steeds over. Doordat we vertrokken waren op de parking van het fort van Fleckenstein konden we na de wandeling eerst eten. Daarna konden we op ons gemak de burcht gaan bezoeken. Hier waren we toch ook nog een paar uur me zoet en dat kwam dus allemaal vrij goed uit, de dag was goed gevuld. Tenslotte is rond deze tijd vanaf vier uur het beste eraf en begint de avond koelte op te komen. We besloten om op de parking van Fleckenstein te blijven overnachten. Dit was weliswaar in het midden van het bos, maar als het pikdonder is, kan ook niemand ons vinden he. En stil was het er, tot het toch een beetje begon te regenen wat later op de avond.
Na de middag zijn we verder gereden naar Niedersteinbach voor een wandeling (wandeling 2 uit het boek) van een kleine 3 uur. Omdat we in het begin verkeerd gelopen waren hebben we ze uiteindelijk een flink stuk moeten inkorten, maar toch nog een 6 à 7 km met een hoogteverschil van een dikke 200 m. Het was wel een prachtige wandeling, maar we waren pas om half 5 terug en dat is in deze tijd van het jaar laat genoeg. Dit kwam onder andere door het feit dat houthakkers op een stuk van de terugweg bezig waren geweest en hier en daar een boom hadden achtergelaten op de wandelweg. We zijn daarna terug gereden naar Fleckenstein voor een nieuwe nacht in het donkere bos.
31/10/2007 Na nogmaals een rustige nacht in de donkere bossen van Fleckenstein (ze moesten het weten thuis) zijn we om te beginnen gaan winkelen in de Intermarché. We moesten dringend terug van die lekkere zachte cognac hebben. Daarna zijn we een pak zuidelijker getrokken, meer bepaald naar de Cascade de Nideck in Oberhaslach. Het is wandeling 12 uit het boek, 10 km en een hoogteverschil van 250m. Met hier en daar een pauze en wat genieten van het uitzicht ben je toch gauw 4 uur onderweg. ’t Was dus goed dat we om 1 uur konden vertrekken. Aan de waterval, die op zich niet zo bijzonder was, werd de hoogte overbrugd door trappen. Zo ga je natuurlijk lekker steil en snel de hoogte in. Voor de rest was het veel klimmen en flink dalen en genieten van het mooie bos en het mooie weer. De zon liet de herfstkleuren nog mooier uitkomen.
Op het laatste stuk van de terugweg waren er weer houthakkers bezig geweest en ook dit keer negeerden we het bord dat we er niet door mochten. Alleen ditmaal konden we echt terugkeren op onze stappen. De bomen lagen over de wandelweg en je kon er echt niet over. Tijdverlies en dat zo op het laatst, dit viel lelijk tegen. Onderweg passeerden we een restaurant en heb ik mijn stoute schoenen aangetrokken om te gaan vragen vanaf welk uur we konden eten, maar vooral, of we er dan ook op de parking mochten blijven overnachten. En dat was geen probleem. Rond zes uur zijn we dan naar de parking gereden van het restaurant Hohenstein. We hebben er Tarte Flambé gegeten met een flesje Pinot Blanc (€ 31). Ik moet zeggen dat die Tarte Flambé wel iets heel anders was dan we gewoon waren. In de Elzas en eigenlijk overal vind je die Tarte Flambé in een pizza vorm, hier was het een grote rechthoek op een houten plank en ook veel groter. Nu nog afwachten of het feest dat ze die avond hadden niet te veel lawaai zou meebrengen en dat we rustig kunnen slapen na 2 nachten in het stille donkere bos.
01/11/2007 En dat was goed meegevallen. Ria was rond 2 uur wakker geweest en toen waren alle auto’s weg, dus daar hebben we goed doorgeslapen. ’s Morgens beloofde het weer een mooie dag te worden. Eerst hing er nog nevel, maar je zag de zon er achter zitten. Het werd later een wolkenloze hemel met een stralende zon. We zijn om te beginnen naar Rothau gereden om te lozen. Het vuile water ging vanzelf, maar voor het toilet moest er betaald worden. Uiteindelijk lukte het met de Visa kaart om € 2,50 te betalen zodat de deur van de sani-blok open ging. Daarna ging het naar de Donon een piek in de omgeving van 1009m. Het is wandeling 13 uit het boek maar dan wel een erg ingekorte versie. We zijn vertrokken aan de Col de Donon 718m en dan naar de top en terug. Toch bijna 300m de hoogte in. De berg was al een heiligdom ten tijde van de Kelten en keizer Napoleon III liet er een soort tempel optrekken. Verder is vooral het uitzicht de klim meer dan waard.
Je hebt er een fantastisch uitzicht op de Vogezen. Na het eten zijn we richting Elzas gereden op zoek naar een wijnboer om te blijven slapen. Niet simpel en uiteindelijk was het bijna 5 uur vooraleer we, ondanks dat er niemand thuis was, een stek vonden in Châtenois.
02/11/2007 Om te beginnen zijn we naar het Château du Haut-Koeningsbourg gereden. Het was nog maar net 10 uur gepasseerd, maar het was er al flink druk. Goed dat we zo vroeg waren. De parkings zijn namelijk parallel aan de straat gelegen en zo hebben we er wel minsten 2 nodig om ons ding kwijt te geraken. De burcht is echt de moeite waard. Totaal anders dan de kastelen aan de Loire is dit een fort dat gebouwd was om oorlogen te weerstaan. Het lukte niet helemaal, want gebouwd in de 12° eeuw werd het verwoest door de Zweden tijdens de dertienjarige oorlog (?). Nadien bleef het voor ruim tweeënhalve eeuw verwaarloosd tot het als geschenk aan de Duitse keizer Willem II werd gegeven in 1899. Deze liet het volledig terug restaureren en het resultaat mag gezien worden.
03/11/2007 Terug naar België en naar huis met een tussenstop in Malmedy. We zijn voor de verandering eens gaan eten in de Floreal. Het was er een stuk goedkoper en zeker ook niet slecht, voor herhaling vatbaar.
Reacties