2017/06 – Frankrijk & Noord-Spanje (bis-bis)



22/06/2017 (Do) We zijn nog maar eens naar Harelbeke getrokken voor de nacht. De kantine van het sportcentrum was gesloten wegens sterfgeval. Die gezellige dame van vorig jaar zien we dus niet meer terug, haar man blijkt te zijn overleden en nu staat de kantine te huur. We zijn dan maar elders een Kwaremont gaan drinken.
Hopelijk slapen we nog eens goed, want dat is al een tijdje geleden. Dat is ook elk jaar hetzelfde liedje.
De voorbije weken was het hoogzomer met deze week zowaar een hitte golf met temperaturen van 35°C en zelfs nog wat meer. Maar vrijdag veranderd het weer en gaat het op zijn minst 10° minder zijn.
We gaan het dit jaar anders doen dan de vorige jaren. Noord-Spanje op zich is niet het hoofddoel dit jaar. We gaan rustig een week heenrijden, om dan vervolgens wat in Spanje te gaan rondhangen en hoeveel tijd er dan nog over is om terug naar huis te rijden zien we dan wel.

23/06/2017 (Vr) Onze eerste stop zijn de tuinen van Claude Monet in Giverny een dikke 300 km. Er is een afzonderlijke gratis parking van mobilehomes, maar verder geen voorzieningen.
Die tuinen zijn wel eens de moeite te zien. Het zijn wel meer Engelse tuinen, wild en alles door mekaar.








Na het bezoek aan de tuinen lekker rustig buiten gezeten in het zonnetje. De weermannen en vrouwen hadden gelijk gekregen. Het was nu aangenaam buiten.

24/06/2017 (Za).Vandaag staat een rondwandeling in Rouen op het programma. In eerste instantie rijden we hiervoor door Vernon en het is de bedoeling om hier even halt te houden. Er zou daar een huis op 2 oude brugpijlers staan, maar we vinden geen parkings, dus zijn we maar doorgereden.
Aan de oevers van de Seine vlak tegenover het oude stadscentrum van Rouen is er een parking. Lekker dicht bij het centrum dus, maar juist de brug over.
Steden, je kan er veel over zeggen of juist niet, maar er staat al genoeg van op het internet. We hadden een rondwandeling die we grotendeels uitgelopen hebben. Met een bezoek aan de kathedraal en nog een kerk of drie. Maar de vakwerkhuisje waren wel heel authentiek.










Na Rouen zijn we terecht gekomen in Heurteauville bij een France Passion boer. Ditmaal geen wijnboer, maar een gewone landbouwer met koebeesten en dergelijke meer. We hebben er een potje honing gekocht. De charcuterie zag er niet zo geweldig lekker uit.



We hadden in Rouen worstjes gekocht en die wilden we nu eens lekker bakken op ons vuurtje, nu dat lukte wel, maar het opeten niet. Ze waren helemaal niet lekker en een paar zijn gewoon in de vuilbak beland. Zonde van de vele afwas.

25/06/2017 (Zo) Vrij lang gereden van Heurteauville naar St.-Jean-le-Thomas, maar de parking daar maakte veel goed. Er was veel plaats. Wij hadden het tegendeel verwacht, maar uiteindelijk stonden we er met 4 campers.


Als je rechtstaat kan je vanaf de parking de baai van de Mont-St.-Michel zien en vanaf het strand kan je zelfs de berg zelf bewonderen. We hebben de baai mogen aanschouwen zowel bij eb als bij vloed en ik denk dat het waterniveau toch wel enkele meters stijgt.





We hebben het er zeer rustig gehouden de rest van de dag. Ik ben zelfs buiten in mijn zetel in slaap gevallen. De eerste keer zover ik weet.
’s Avonds mosseltjes gaan eten in het plaatselijk hotel en enige eetgelegenheid. Het verkleinwoord is hier wel op zijn plaats hoor. De Franse mosseltjes zijn wel kleiner dan de Zeeuwse maar wat wij voorgeschoteld kregen was toch een verkleinende trap. Als pluspunt kan ik vermelden dat ze 2 bieren van ’t vat hadden, Leffe en Hoegaarden. Dat ik dan een Hoegaarden in een Leffe glas kreeg was dan weer wel wat ondermaats, maar ja de Fransen hebben geen bier cultuur zoals wij.

26/06/2017 (Ma) Heel lang onderweg geweest naar Noirmoutier-en-L’Île. De GPS gaf op een behoorlijke afstand van de bestemming en op de autosnelweg een gemiddelde snelheid aan van 70 km/h. En dat klopte nog ook.
We hadden geluk want hoewel werd aangegeven dat de vloed aan het opkomen was, konden we nog het eiland bereiken via de Passage du Gois. Dit is een weg die bij vloed volledig onder water verdwijnt.



Het was daar een hele kermis. Een massa auto’s en ook mobilehomes op het vaste land en ook aan de overkant die blijkbaar aan het wachten waren om het wassende water te zien opkomen. Maar daar tussen honderden auto’s met mensen die in het zand aan het zoeken waren naar allerlei schelpdieren of er gewoon voor de lol aan het rondlopen waren. We hadden dus nog wel wat tijd om aan de overkant te komen.
Op het eiland viel de drukte in eerste instantie nogal mee. We zijn doorgereden naar de parking in L’Herbaudière. Die is aan de kust gelegen en heb je zeezicht als je aan de andere kant van de haag bent.


We hebben een wandelingetje gemaakt naar de punt en dan kom je zo aan de haven. Daar was het wel serieus druk. In het hoogseizoen hebben ze die snelweg in het midden van het eiland waarschijnlijk nodig om al de auto’s op te parkeren, want uiteindelijk vol is vol he. We hebben daar aan de haven een terrasje gedaan.
Voor de rest kan je daar niet zo heel veel doen dan rusten. Het grootste nadeel is dat je heel dicht op mekaar gepakt staat, nauwelijks een halve meter tussen 2 mobilehomes.
Maar het was al bij al toch weer een aangename dag en nog steeds lekker warm.

27/06/2017 (Di) We waren vroeg wakker en hoewel het geen uitgemaakte zaak was dat we maar 1 dag bleven zijn we toch maar vertrokken naar La Rochelle. Een stad met een rijke geschiedenis.
De parking is eigenlijk vlak bij het centrum gelegen en er is een navette die elke 10 min over en weer rijdt. Je staat er op gras en dat is ook beter dan asfalt.


Het was er aangenaam toeven. We hebben er lekker gegeten voor een kleine 30€. Dit komt omdat Ria tegenwoordig het gratis water drinkt. Dat scheelt natuurlijk een consumptie.
We wilden het stadhuis met een bezoek vereren om naar een schilderij te gaan kijken, maar daar waren ze druk aan het werken en we denken dat er niet veel binnen staat momenteel.








La Rochelle heeft duidelijk te lijden onder zijn oude geschiedenis. Vele gebouwen zijn dringend aan een restauratie toe.



’s Avonds hebben we een bestemming voor morgen aan het zoeken geweest. Vereisten: niet te ver en goed gelegen (simpel toch). Ria heeft het toch gevonden. In Mortagne-sur-Gironde. Volgens de beschrijving een rustige, gezellige parking aan een pittoreske haven met cafeetjes en winkeltjes. Dat heeft dus alles.

28/06/2017 (Wo) De regen is aangekomen, eindelijk zou je zeggen, maar hij mag natuurlijk niet vallen daar waar wij zijn. Het ziet er echter naar uit dat ze daar geen rekening mee gaan houden.
Het haventje in Mortagne-sur-Gironde valt inderdaad goed mee en het is er goed schuilen voor de hevige regenbuien. Er zijn winkeltjes en terrasjes, maar die blijven voorlopig leeg, verder leuke huisjes en veel boten. Achteraan ook een heel weids zicht, zodat we ons deze keer niet opgesloten voelen. Een plaats die dus duidelijk voldoet aan de gestelde eisen. En surplus is er stroom en WIFI. Wat wil je nog meer. O ja, de bakker komt er ook, tof he. Vandaar natuurlijk dat het, ondanks dat je denkt wat een uithoek, er toch veel mobilehomes zijn. Maar zeg nu zelf, je zou voor minder.




29/06/2017 (Do) Regen, de God ganse dag. Enige pluspunt is bovenstaande opsomming en de winkeltjes die in de voormiddag en 's avonds open zijn.

30/06/2017 (Vr) Regen, maar we zijn toch maar verder gereden. We zijn uiteindelijk bij een France Passion boer terecht gekomen en meer moet daar niet over gezegd worden. Beter daar gratis dan 18€ te betalen voor een strandparking als je toch niet buiten kan komen.

01/07/2017 (Za) ’s Morgens voor het ontbijt naar de Intermarché gereden, die maar net om de hoek was, om er de was te gaan doen. Ze zullen daar bij die boer gedacht hebben dat Belgen geen vriendelijke mensen zijn. In elk geval, terwijl wij ontbeten, was de was lekker aan het draaien. Het was nog steeds aan het regenen.
Daarna richting San Sebastian. Tegen de middag waren we daar. Geen verplichtingen, geen wandeling die afgewerkt moest worden. Dus gewoon maar wat rondslenteren en een paar pinxtos gaan eten.
Ondertussen was het weer toch gebeterd en konden we genieten van een 21 graden en flinke opklaringen. In het midden van de stad vonden we een Spar waar we enkele lekkere flessen wijn gekocht hebben.


02/07/2017 (Zo) Vandaag wordt het de eerste droge dag sinds dinsdag en een 25 graden.
Mijn collega Jon Goicoechea zou vandaag ook in San Sebastian zijn, zijn geboortestad. Het was de bedoeling om met hem af te spreken en samen wat te gaan doen. Het liep iets of wat anders doordat hij vast zat bij vrienden in Haro.
Wij zijn terug naar het oude centrum gereden met de bus (lijn 33). Wat naar de surfers gaan kijken en terug wat gaan eten.
Daarna hebben we de dijk, zoals we dat in België zouden zeggen, afgelopen.



Jon had ons een restaurant aangeraden en gezien hij het niet kon maken om langs te komen voor 8 uur, heb ik in mijn beste Spaans maar gereserveerd.
Het was er goed eten, maar de prijs ging wel de Belgische kant op, 130€. Daar hadden we dan een voor-, hoofd- en nagerecht voor. 2 halve liters wijn van goede kwaliteit, witte wijn van Marqués de Riscal en rode Muga, en 3 koffies. 3 want Jon is nog vliegensvlug langsgekomen net op tijd voor het dessert en de koffie.



03/07/2017 (Ma) Omdat het nog niet echt warm is en al helemaal niet was, besloten we niet verder langs de kust te rijden maar rechtstreeks naar Casalarreina.
Het was er goed en het werd er warm. We zijn er in de namiddag al gaan zwemmen en dat deed weer eens deugd.

04/07/2017 (Di) Casalarreina, heel heet, rond de 35 graden en heel veel warme wind. Het koelde ’s avonds ook niet af, zodat het nog ruim 29 graden was als we gingen slapen.
Aan het zwembad was het goed, maar toen we aan de auto kwamen was het bakken en braden.

05/07/2017 (Wo) Casalarreina, idem als gisteren. Alleen zijn we vroeger naar het zwembad gegaan n hebben we onze zetels meegenomen zodat we rustig wat konden zitten lezen.




06/07/2017 (Do) ‘t Is goed geweest in Casalarreina. We zijn hier weg en we hebben een dorpje gevonden, Elciego, waar een leuke parking is en waar je een “menu del dia” zou kunnen krijgen. En dat klopte.
Er is ook een zeer mooie bodega van Marqués de Riscal. Prijzen zijn heel vergelijkbaar met de Muga. We zijn trouwens nog maar eens bij Muga binnen gesprongen om wat wijn te kopen. We hebben ons ingehouden. 6 flessen rosé en 3 flessen creanza. Bij Marqués de Riscal zijn we een glaasje gaan proeven. We hadden in een warenhuis 2 flessen witte wijn Rueda Verdejo gekocht van het huis en die gaan we deze avond dan maar eens proeven.
Ondertussen in een andere bodega onze aperitief gaan drinken en die wijn viel heel goed mee. We hebben 6 flessen witte en 6 flessen creanza gekocht. Hoeven we niet meer naar de markies want dat chique hotel moet door iemand betaald worden.





07/07/2017 (Vr) We hebben een planning opgemaakt voor vandaag en we starten met de Bardenas Reales. Dat is een stuk “woestijn” in Navarra. Het zijn nogal uitzonderlijke rotsformaties. De rotsen weet ik niet, maar de grond bestaat voornamelijk uit leem. Het kan er blijkbaar ook heel hard regenen, want er zijn overal diepe kloven waar de leem weggespoeld is. Het is een uniek landschap en zeer stoffig. We hadden de raam van de keuken op verluchting laten staan na de lunch en toen we na de rondrit nog eens achterom keken lag er een dikke laag zand op de glazenplaten van de keukenkastjes.











Het was de bedoeling om daar op de lokale parking te gaan staan, maar dat vonden we maar niets. Ria heeft dan nog eens ijverig beginnen zoeken en onze keuze viel op Sos of voluit Sos del Rey Católico. Een schot in de roos!
De parking is goed gelegen en er was een zwembad, zodat we nog maar eens gaan zwemmen zijn. Maar het water was warmer dan in Casalarreina en je koelde dus niet voldoende af. Ook de douches waren maar zozo.
Ik was met mijn hoorapparaat in, in het zwembad gedoken, niet zo goed, maar gelukkig is het niet kapot.
Maar het stadje, dat op een berg gebouwd is, zoals je dat nog al eens in de Provence ziet, is een topper. Het is gewoon prachtig. De huizen in het centrum zijn ook zeer goed onderhouden. Leuke smalle steegjes.





Wat ons niet gelukt is, is gaan eten ’s avonds. Dat begint pas om 8:30h en dat is te laat voor ons, punt aan de lijn.

08/07/2017 (Za) We zijn begonnen met de Mobi wat af te spuiten. Het slijk liep er gewoon af. Maar om echt proper te worden, moet er zeep aan te pas komen. Hij zag toch al wat properder, in’t begin toch, toen hij nog nat was.
Onze eerste stop was het Monesterio de Leyre. Wreed beroemd, maar ik wat niet waarom. Het zal niet voor de architectuur zijn. De kerk was pik donker en dan kon je nog de crypte bezoeken, waar heel in de verte ook nog een soort heilige beeld te bewonderen was. Je moest wel goede ogen hebben.
Origineel was wel dat je een sleutel meekreeg en dat je zelf moest instaan om de deuren op en dicht te doen.









Daarna ging de reis naar Jaca. Een stadje, waar we verder ook niets over wisten. Het was de bedoeling om vandaag terug de grens over te gaan maar dat is niet gelukt.
We zijn om te beginnen de Dia binnengegaan om wat boodschappen te doen. Ik vind dat ze daar een goede keuze in wijnen hebben en dus hebben we er wat gekocht voor onderweg.
Dan was het middag. Er is een parking aan de voet van het oude stadcentrum. We vonden alras een net plekje en zijn op zoek gegaan naar een “menu del dia”. Die hadden we nogal snel gevonden, maar we moesten nog wat wachten want eten was pas mogelijk om 1:30h. Omdat er al heel wat tafels gereserveerd waren, hebben wij dat ook maar gedaan voor de verandering. Om de tijd te doden zijn bij de buren een Sangria gaan drinken. Daar kreeg patatjes met looksaus bij. Redelijk zwaar.
Goed het was dus half twee en konden aanschuiven. De menu is zoals gewoonlijk een voorgerecht, hoofd en nagerecht. Maar vooraf kregen we nog brood met looksaus, maar dan veel lekkerder. Vervolgens nog wat amuse-gueules. Het was allemaal even lekker. De nodige wijn erbij en het was zo drie uur voor we van ’t tafel kwamen. Verder rijden naar Frankrijk zat er niet meer in, het was tijd voor een siësta.
Rond 5 uur is het beginnen regenen en we hebben de Mobi nog maar eens een beurt gegeven met een zeemvel toen het wat minderde.
Daarna zijn we terug het stadje ingegaan, want ook dat is best de moeite, met de bekende Spaanse gezellige drukte in de bars en op straat.
We hebben ook wel iets geleerd, “reizen om te leren”, weet je wel. Die “menu del dia” is een uitvinding van dictator Franco. Hij vond dat elke Spanjaard recht heeft op tenminste 1 degelijke maaltijd per dag en daarom werden en worden deze “menu del dia” gesubsidieerd door de regering.
Die Franco was n'en toffe, vind ik 😊.






Dit is de manier voor ons om met de Mobi op reis te gaan en dat moeten we proberen voor ogen te houden. Wij moeten iets kunnen doen. Dagen lang op dezelfde plaats is nog niets voor ons. We hebben ons in Casalarreine een beetje laten vangen ook doordat we op de beste plaats stonden qua schaduw en we zeker waren dat we dit plaats zouden kwijt zijn als we weg zouden rijden. Maar eigenlijk mag dat niet de reden zijn. Langs de andere kant we hebben ons door ook weer niet echt verveeld hoor.

19/07/2017 (Zo) Nu vangen we de terugweg echt wel aan. Ik denk dat het hetzelfde scenario gaat zijn als de vorige twee jaren. We weten niet echt veel meer de verzinnen en we moeten tenslotte nog 1300 km terug. Bij het tempo van de vorige 2 dagen hebben we wel een paar weken nodig om thuis te komen.
Maar het lukte wel om donderdag terug thuis te zijn. Volgens onze zoon niets te vroeg want het werd hoog tijd om de bonen te plukken en men moet zich daar bij bukken en dat doet zo'n pijn (cfr. Louis Neefs) ...

Populaire posts van deze blog

2009/06 Noorwegen

2006/06 – Schotland

2018/06-07 - IJsland (zonder Mobi)