2018/06-07 - IJsland (zonder Mobi)
28/06/2018 (Do) De eerste dag. De vlucht was goed verlopen met een beetje vertraging. Eenmaal in IJsland moesten we om te beginnen onze auto gaan ophalen. Het werd een Ford Kuga. Mooi, goede, degelijke auto met automatische versnellingen. Dat is wel even wennen.
Onze eerste stop, buiten de winkel, die we initieel wilden overslaan was de Blue Lagoon. We dachten hier iets van te kunnen zien en zijn dan toch maar gestopt en eens gaan kijken. Het weer was ondertussen rot slecht. 10°C en stevige motregen. Met andere woorden we waren zeiknat.
Het gevolg was dat we de volgende halte, een geothermische site, overgelaten hebben. We zijn gewoon rechtstreeks naar ons guesthouse gereden en dat was nog een flink eind.
De kamers in het oude woonhuis (vermoedelijk) waren gedateerd en hebben een grondig onderhoud nodig, maar ze waren voor de rest wel in orde. We hadden een smal bed, maar de matras was perfect.
We hebben er ook zeer goed gegeten. De dames kabeljauw en ik zalm, Eric had vlees genomen. Alle schotels waren zeer lekker.
Onderweg naar de volgende afspraak hebben we gepicknickt, net niet in de regen hoewel ...
We waren flink verkleumd toen we terug verder reden.
Aan de geisers hebben we onze regenbroeken aangetrokken, een zeer goed idee.
Dat is de moeite natuurlijk. De Geysir doet al een tijdje zijn werk niet meer, maar de Strokkur geeft om de 8 à 10 minuten een flinke show. De ganse site was trouwens de moeite.
Na de geisers was het de beurt aan de Gullfoss een enorme waterval. Indrukwekkend hoe het water in 2 stadia 32m naar beneden valt. Het motregende nog steeds.
Om een uur of 4 waren we reeds in ons nieuw guesthouse. Een boerderij nog in gebruik. De kamers zijn een eindje van de hoeve verwijderd zodat de geur(hinder) vermeden werd. Het zijn eigenlijk bungalows afgewerkt in hout wat ze een beetje donker maakt. Ze hebben bij goed weer een mooi uitzicht op de vallei. Nu was het iets minder.
Ook zeker niet slecht gegeten. Ze maken daar reclame voor hun hamburgers en die hebben we dan ook gegeten. Vond de mijne wat te hard gebakken.
We waren ook vandaag op tijd in ons guesthouse in Hofsstadir. Het is een heel nette bedoening. Volgens het gastje aan de receptie hadden we “exclusive rooms”.
Achteraf bleek dat ventje een behoorlijke “dikke nek” te hebben. In elk geval de huisjes waren piccobello met een leuk terrasje om de avondzon te vangen als het er tenminste weer voor is. Het eten was goed maar gene stoef. De eetzaal had de pretentie van een chique restaurant, maar uiteindelijk waren alle schotel het zelfde gevuld qua aardappelen en sla. Enkel het vlees of de vis maakte het verschil.
Ook het ontbijt was raar, met thermoskannen op de tafel, maar dan van die ouderwetse die dus helemaal niet paste bij de stijl die het huis zich probeerde toe te eigenen.
We moesten verder voor het voornaamste item van de dag namelijk de Godafoss en het meer Myvatn.
De Godafoss viel ons wat tegen in vergelijking met de Gullfoss. Veel debiet dat wel, maar het verval was ongeveer 12m en bij de Gullfoss is dat 2 maal 16m, maar het is wel de moeite om er eens te stoppen als je daar langskomt.
Toen we de ringweg verlieten om naar het meer Myvatn te rijden, veranderde het landschap plots helemaal.
Wat er allemaal in de weiden lag kan ik moeilijk benoemen omdat ik de echte namen waarschijnlijk
niet ken. De beste omschrijving is “grillig gevormde lavaformaties”.
Maar ook pseudokraters, tof hoor, die bobbels. Vulkaanpijpen ook niet mis en dan zo’n gans veld met van die niet te beschrijven formaties - uniek is zeker op zijn plaats. Er is ook een wandeling mogelijk naar de rand van een vulkaan, maar dat leek ons voor vandaag te hoog gegrepen, letterlijk dan.
Aan ons guesthouse Storu-Laugar is er een warmwaterbad. Ria was gebrand om hier gebruik van te maken en dus moest dit zo snel mogelijk gebeuren. Het is wel slecht voor je badpak daar de tobbe uit beton gemaakt is.
Het guesthouse is goed, zonder veel poeha. We hebben er ‘s avonds gegeten en dat was lekker. Bij het lam kreeg je gebakken aardappelen en bij de vis gekookte aardappelen en dus niet zoals gisteren allemaal hetzelfde. Het was niet alleen lekker het was dan ook nog eens veel. Ik had driemaal meer vis dan gisteren voor minder geld en beter.
Het was een zalige dag met perfect weer. Een leuk zonnetje en een graad of 15.
02/07/2018 (Ma) Het Myvatn National Parc is voor vandaag geprogrammeerd. Zeer zonnige dag met een mooie 15°C, echt ideaal om deze belangrijke dag te doen. Belangrijk omdat ik die modderpoelen één van de hoogte punten van deze reis vind. En daar beginnen we vandaag mee. Surrealistisch, meer kan ik daar niet over zeggen. Het bevatte alles wat ik ervan verwachte en meer.
Nadien verder naar de Krafla vulkaan. Dat was ook wel de moeite om zo op die rand te staan.
Een beetje terug op dezelfde locatie kan je een zeer boeiende wandeling maken onder andere op de lava van de eruptie van 1984 van de Leirhnjukur. Je zag de lava hier en daar nog dampen. Heel, heel mooie wandeling.
Daarna moesten we de drukke agenda wat inkorten en hier en daar wat overslaan, vooral dan langere wandelingen. We zijn dan ook rechtstreeks naar de Dettifoss, de krachtigste waterval van Europa, gereden. Vooraf heb je de Hafragilfoss ook mooi en de weg er naartoe was een testje voor onze 4x4. Maar de Dettifoss is echt indrukwekkend. Het water is wel heel smerig tegenover zo’n gletsjerwaterval. Voor de wandeling naar de Selfoss waren we te moe. De weg er naartoe lag ook niet zo geweldig, anders had het misschien nog wel gelukt.
Het logies was in een guesthouse Mödrudalur. Dit is de hoogst gelegen bewoonde hoeve van IJsland. En zoals dat hoort staat ze er redelijk alleen. Er is ook een camping verbonden aan het guesthouse. Ook hier weer een grote bungalow met aparte huisje onder 1 dak en splinternieuw. Heel mooie kamers en een prachtig uitzicht. We blijven hier 2 nachten. Minpuntjes waren het ontbreken van een WIFI connectie in de huisjes en ze hadden nog geen kapstokken voorzien in de kast inclusief de buis waar ze aan moesten hangen.
Het eten was hier iets minder, maar zeker niet slecht hoor. Ook het ontbijt verliep niet zo verschrikkelijk vlot. Enig accent waren ganzeneieren.
Leuk waren de 2 kleine vosjes die een hol hadden vlak bij de weg en daar speelden. Vermoedelijk kregen ze eten van de locals want een moeder ontbrak.
03/07/2018 (Di) Weerom een zeer mooie dag voor een lange uitstap. Hoewel de reisbrochure aangeeft dat we maar een dikke 200km moeten rijden, heen en terug, ben je enkele reis ruim 3 uur onderweg. Dit was ook de grote test voor de auto en voor ons de bestuurders, want we moeten 2 rivieren door. De eerste rivier hadden we alle 4 zo iets van “whow moeten we hier door!”. Dat was dus mijn vuurdoop. En het ging goed. Volgens Ria zakte de wagen een beetje weg naar 1 kant maar daar kan je maar weinig aan veranderen eenmaal je in het water bent. Het was toch wel diep hoor. De tweede rivier was minder diep en minder breed, dus dat ging gewoon heel vlot. Verder ben je 3 uur aan het rijden in weidse ruimtes met verschillende ondergronden. Zo heb je precies kolengruis, rotsblokken verspreid als rozijnen in een brood, volle rotsen, zand (deep sand) en een enkele keer wat gras. De 4x4 heeft hier echt zijn best moeten doen hoor. Die rotsen maakten de weg zeer moeilijk berijdbaar. Dat “deep sand” maakte het rijden dan weer dat je van hier naar ginder slipte. En zo had elk van die ondergronden zijn eigenaardigheden.
Maar we zijn er geraakt. Eerst kom je aan een soort basisstation, waar toiletten zijn en dergelijke. Je kan er ook een wandeling maken langs een riviertje, maar die poging hebben we gestaakt na een grondiger nazicht.
Vervolgens mag je dan een wandeling maken van 2 uur heen en terug naar de Askjavulkaan.
En dan 3 uur terug naar ons overnachtingadres over die zelfde weg, ditmaal met Eric aan het stuur.
04/07/2018 (Wo) Slecht weer vandaag. ‘s Morgens ging het nog, maar tegen de middag zaten we echt in de wolken niet van plezier, maar met regen en kou.
De afslag en korte weg naar de Hafrahvammur canyon was een flinke test voor de 4x4. Dit was geen weg maar en klauter partij over rotsblokken. Vooral op de terugweg moeten we een blok nemen recht omhoog en dan voel je die wielen duwen hoor.
Trouwens die canyon zie je evengoed, zo niet beter vanaf de dam, waar je al die moeite niet voor hoeft te doen. Maar ‘t was wel plezant :-).
Dan moesten we naar de Hengifoss, dat was een wandeling van 1,5 uur omhoog en 1 uur terug naar beneden in de gietende regen. Je kan het raden, niet voor ons. We zijn na onze picknick in de auto, doorgereden naar Egilsstadir om in te checken in het hotel en we hebben het rustig aan gedaan.
Ze hebben daar “happy hour” van 5 tot 6:30h, met drank aan halve prijs. Betaalbaar dus.
Ze hebben er, buiten mooie kamers, ook een zeer goed restaurant en we hebber er 2 dagen heel goed gegeten. Ook het ontbijt mocht er wezen.
05/07/2018 (Do) Weerom slecht weer met bijna de gans dag regen. We hadden een trip naar de kust te doen vandaag. Het hoogte punt van de dag was zeker Höfn, een piepkleine nederzetting en haventje en veel rotsen en met nog veel meer papegaaiduikers. Daar hebben we wel wat tijd besteed en er moet bijgezegd worden dat gedurende de tijd dat we daar waren regende het niet!
We hadden onderweg vooraf nog een klein wandelingetje gemaakt langs een riviertje en dat was ook wel mooi. Linda is daar uitgeschoven op een steen. Hopelijk gaat het morgen allemaal weer goed met haar enkel en pols. Voor de rest hebben we veel kilometers gemaakt voor niets want het was geen weer meer om buiten te komen. In Egilsstadir hebben we de auto nog maar eens een poetsbeurt gegeven want die was niet meer om aan te zien, met al die zandwegen.
06/07/2018 (Vr) Het was een leuk weertje vandaag, maar met momenten wel wisselvallig. Soms, als je op de verkeerde plaats bent, is er een sterke wind die je flink kan afkoelen.
Het was dan ook goed genoeg om eens een terrasje te doen in Djupivogur. Daar is in het oudste gebouw van het dorp een cafeetje waar je koffie en cake kan bekomen. Leuk ook doordat je van op het terras een mooi zicht hebt op het haventje. Er lag zelfs in de baai een cruiseschip, blijkbaar met Vlamingen.
Onderweg zijn we even op een strand geweest. Het is een beetje zoals aan onze kust, alleen het zand is pikzwart, maar als je het in je handen neemt, krijg je toch geen vuile handen. Hier op het strand was het echt zalig.
Bovendien was er vlakbij een picknick plaats, maar we beslisten toch om verder te rijden naar de vuurtoren van Hvalnes. En daar kon je nauwelijks buiten komen. Het is maar 14km verder, maar aan de verkeerde kant van de berg. Koud en wind, niet te doen. We zijn dan ook de 14km terug gereden om te picknicken. Zalig in het zonnetje uit de wind, geweldig.
Er was nog een wandeling voorzien in een “onbekende” canyon waar we vooral die droge rivierbedding niet mochten oversteken. Dat was inderdaad een goed idee om dat niet te doen. Er zijn daar nogal diepe gleuven in. De wandeling zelf was mooi met veel kleur.
Na de wandeling zijn we door gereden naar Höfn, een ander dan de hiervoor aangehaalde, om boodschappen te gaan doen. Voor de rest was daar precies niet echt veel te zien. Vervolgens zijn we naar ons guesthouse gereden. Ze waren onze kamer vergeten te kuisen en dat gaf nogal wat ergernis van onze kant. De stofvlokken waaide in het rond. Het meisje van dienst, een Spaanse van de kanten van Madrid, stelde eerst een upgrade voor, maar uiteindelijk zijn we in onze kamer gebleven na een bliksemsnelle kuisbeurt. Ze was verschrikkelijk behulpzaam. We hebben die avond voor de helft van de prijs mogen eten. Niet slecht trouwens, met bloemkoolsoep als voorgerecht, de eerste soep sinds ruim een week. Voor de rest hebben ze “fish of the day” en “meat of the day” vermoedelijk alle dagen hetzelfde, maar de meat was zeer goed klaargemaakt.
07/07/2018 (Za) Weer zo’n hoofddag voor mij en het weer zat mee.
Onze eerste stop is het meer waar de ijsbergen op drijven die afbreken van de gletsjer Vatnajökul.
Gewoon prachtig. Het meer ligt vol met ijsbergen met kleuren die gaan van pikzwart, naar vies zwart, mooi wit, prachtig blauw en waterig doorschijnend wit. Het eerste meer aan de Jökullsa rivier is het grootste.
Wat verder kan je in het Skaftefell National Park een wandeling maken naar de Svartifoss. Een waterval met een mooi amfitheater met perfect gevormde basaltzuilen. Wij zijn echter niet aan de afdaling naar de waterval begonnen. Linda haar voet is nog niet in orde en mijn knieën hebben ook last van de beklimming en de afdaling terug is het ergst en die moet dus nog komen.
We hebben er ook lekker buiten kunnen zitten om te eten. Een wandeling naar de gletsjer hebben we maar niet meer gedaan. We moeten trouwens nog energie en dies meer overhouden voor onze tocht van morgen naar Laki-berg. Onderweg nog gestopt bij een andere site met basaltstructuren.
Het Laki Hotel was een regelrechte ramp. De vloer in de douche van onze vrienden was gewoon rot. Ook onze kamer had zijn beste tijd gehad. Onze vrienden kregen onmiddellijk een upgrade, maar voor ons was er pas de volgende dag een kamer vrij.
08/07/2018 (Zo) Vandaag gaan we met de bus naar het vulkanengebied Lakagigar oftewel het kratergebied van Laki.
De bus vertrok rond 9h en na een paar tussenstops waren we tegen de middag aan de berg Laki.
Het is de bedoeling deze te beklimmen. Vanaf de top heb je dan een mooi overzicht op de meer dan honderd kraters die in 1783 de halve wereld onder een stofwolk bedekte. Hierdoor mislukte de oogsten verschillende jaren, zeker in IJsland, maar ook in een groot deel van Europa.
De berg heeft goed in onze kuiten gebeten moet ik zeggen en in mijn knieën. Naar boven ging goed met 2 stokken, maar naar beneden helpen die niet zoveel. In elk geval waren we de 2 volgende dagen behoorlijk stijf. De enige die geen last had, was Eric, hij is fysiek de best geconserveerde blijkbaar.
09/07/2018 (Ma) Vandaag is het een rustige dag. Het is mooi weer, maar onze fysiek is zoals gezegd niet in orde. We zijn behoorlijk stijf. Volgens ons schema stonden er flinke wandelingen op het programma, ‘t is dus maar hoe je het bekijkt of het rustig is of niet.
We moeten in elk geval naar Landmannalaugar. Onderweg was het zeer mooi met veel afwisseling in het landschap. En veel rivieren om over te steken. Soms ondiep, maar sommige waren toch op het randje. Bij één konden we aan de overkant de weg niet vinden en wisten dus niet goed waar naartoe. Rechtdoor bleek de beste optie. Het water was flink aan het stijgen doordat door de zon de sneeuw op de bergen smolt. Het zou dus best kunnen dat we de laatste doortocht naar het tentenkamp later op de dag gewoon niet meer zouden kunnen doen.
Het park heeft heel mooi gekleurde bergen en volgens wel ingelichte bronnen is het er verderop heel mooi, maar de bergen zijn toch wat hoog voor ons. We zijn dus beneden gebleven, hebben onze boterhammen opgegeten en zijn verder gereden naar ons guesthouse voor de volgende 2 dagen. Ook de warmwaterrivier kon ons niet echt bekoren.
De tweede helft van de tocht was helemaal niet mooi en ook de weg was niet goed. 34 km. Die moesten we eigenlijk morgen nog eens heen en terug overdoen, dat zagen niet zitten. Te meer omdat het de bedoeling was nog meer wandelingen te gaan maken.
Het guesthouse is in orde. De kamers zijn niet groot maar ze zijn proper en netjes. De badkamer is voldoende ruim. Het avondeten was goed, ook hier veel hamburgers. ’s Anderendaags had ik zalm, maar die was zeker niet beter dan die wij in België eten. Het ontbijt liet te wensen over. Te veel volk en te weinig personeel om alles tijdig bij te vullen.
10/07/2018 (Di) Vandaag doen we de dingen die we normaal morgen zouden doen, vooraleer we naar Reykjavik zouden rijden. Linda wil zoveel mogelijk van Reykjavik genieten. Het weer was toen we opstonden nog redelijk, maar tijdens de rit werd het steeds slechter.
We zijn toch maar naar de Haifoss gereden hoewel we bijna niets zagen van de mist en motregen. Toen we naar de waterval wandelden zag je nog steeds geen hand voor je ogen. We wilden dan ook maar verder rijden, maar we zagen dat het in het zuiden lichter werd. Binnen de 10 minuten was al die mist en regen weg en konden we terug naar de waterval die nu prachtig zichtbaar was.
We zijn daarna dan nog wat verder gereden, onderweg nog een reconstructie aangedaan van een 12-eeuwse hoeve en vervolgens nog even gestopt aan de Hjalparfoss. Ondertussen was de wind weer aangetrokken en was het koud buiten, maar wel droog.
Dat zal het dan geweest zijn voor onze reis naar IJsland. Morgen nog even naar Reykjavik en dan terug naar huis.
11/07/2018 (Wo) Gezien we het voorprogramma voor Reykjavik reeds afgehandeld hebben kunnen we rechtstreeks doorrijden naar de hoofdstad. En het regent er, of het gaat er regenen. ’t Is hier nog erger dan in het Noorse Bergen.
Er is uiteindelijk niet zo heel veel te zien in Reykjavik.
Het is er wel vanaf 3h bijna overal “happy hour”. Dus een paar drankjes hebben we wel genuttigd.
12/07/2018 (Do) Naar huis, om 4h opstaan, bah.
Onze eerste stop, buiten de winkel, die we initieel wilden overslaan was de Blue Lagoon. We dachten hier iets van te kunnen zien en zijn dan toch maar gestopt en eens gaan kijken. Het weer was ondertussen rot slecht. 10°C en stevige motregen. Met andere woorden we waren zeiknat.
De kamers in het oude woonhuis (vermoedelijk) waren gedateerd en hebben een grondig onderhoud nodig, maar ze waren voor de rest wel in orde. We hadden een smal bed, maar de matras was perfect.
We hebben er ook zeer goed gegeten. De dames kabeljauw en ik zalm, Eric had vlees genomen. Alle schotels waren zeer lekker.
29/06/2018 (Vr) Vandaag staan de eerste echte zaken op het programma. De breuklijn tussen de Europese en Amerikaanse plaat, de geisers en de Gullfoss.
Het weer was ook nu weer slecht. Hoewel tijdens de wandeling in de breuklijn was het lekker droog en we hebben daar toch een uur of 2 rondgehangen.
Onderweg naar de volgende afspraak hebben we gepicknickt, net niet in de regen hoewel ...
We waren flink verkleumd toen we terug verder reden.
Aan de geisers hebben we onze regenbroeken aangetrokken, een zeer goed idee.
Dat is de moeite natuurlijk. De Geysir doet al een tijdje zijn werk niet meer, maar de Strokkur geeft om de 8 à 10 minuten een flinke show. De ganse site was trouwens de moeite.
Na de geisers was het de beurt aan de Gullfoss een enorme waterval. Indrukwekkend hoe het water in 2 stadia 32m naar beneden valt. Het motregende nog steeds.
Om een uur of 4 waren we reeds in ons nieuw guesthouse. Een boerderij nog in gebruik. De kamers zijn een eindje van de hoeve verwijderd zodat de geur(hinder) vermeden werd. Het zijn eigenlijk bungalows afgewerkt in hout wat ze een beetje donker maakt. Ze hebben bij goed weer een mooi uitzicht op de vallei. Nu was het iets minder.
Ook zeker niet slecht gegeten. Ze maken daar reclame voor hun hamburgers en die hebben we dan ook gegeten. Vond de mijne wat te hard gebakken.
30/06/2018 (Za) Vandaag moeten we naar het noorden dwars door het desolate binnenland. Het was een druilerige dag met veel regen en motregen. De tocht duurde wel even want we haalden nooit de toegelaten maximum snelheid van 80 km/h op de onverharde weg met veel putten.
Op de middag waren we aan het Hveravellir Nature Reserve. Geweldig was het daar, met veel warmwaterbronnen en geisers van stoom. Het was de bedoeling om daar in een natuurlijk warmwaterbad te gaan, maar dat lag enerzijds wat afgelegen zodat omkleden niet evident was en anderzijds open en bloot zodat de mensen die er met bussen aankwamen een goede kijk op het geheel hebben. Neem daar de miezerige regen bij en de koude wind en je goesting is helemaal over. Nochtans zaten er mensen in hoor, maar die waren net iets beter voorbereid waarschijnlijk.
We waren ook vandaag op tijd in ons guesthouse in Hofsstadir. Het is een heel nette bedoening. Volgens het gastje aan de receptie hadden we “exclusive rooms”.
Achteraf bleek dat ventje een behoorlijke “dikke nek” te hebben. In elk geval de huisjes waren piccobello met een leuk terrasje om de avondzon te vangen als het er tenminste weer voor is. Het eten was goed maar gene stoef. De eetzaal had de pretentie van een chique restaurant, maar uiteindelijk waren alle schotel het zelfde gevuld qua aardappelen en sla. Enkel het vlees of de vis maakte het verschil.
Ook het ontbijt was raar, met thermoskannen op de tafel, maar dan van die ouderwetse die dus helemaal niet paste bij de stijl die het huis zich probeerde toe te eigenen.
01/06/2018 (Zo) Om te beginnen zijn we langs het oude Gerfarkirkja gereden. Een zeer oud turfkerkje.
Daarna zijn we langs de kustweg naar Siglufjördur gereden. Een leuk en heel stil stadje. Die kustweg is trouwens best een mooie weg hoor zowel langs de west als langs de oost zijde. We zijn dan ook op een mooie plaats gestopt voor een picknick.
Zo kwamen we dan kort na de middag in Akureyri de tweede stad van IJsland. Laat ons zeggen dat het stadje noch vis noch vlees is. ‘t Is niet mooi maar ook niet lelijk. We hebben er wat rondgelopen, maar veel was er niet te beleven.
Daarna zijn we langs de kustweg naar Siglufjördur gereden. Een leuk en heel stil stadje. Die kustweg is trouwens best een mooie weg hoor zowel langs de west als langs de oost zijde. We zijn dan ook op een mooie plaats gestopt voor een picknick.
We moesten verder voor het voornaamste item van de dag namelijk de Godafoss en het meer Myvatn.
De Godafoss viel ons wat tegen in vergelijking met de Gullfoss. Veel debiet dat wel, maar het verval was ongeveer 12m en bij de Gullfoss is dat 2 maal 16m, maar het is wel de moeite om er eens te stoppen als je daar langskomt.
Toen we de ringweg verlieten om naar het meer Myvatn te rijden, veranderde het landschap plots helemaal.
Wat er allemaal in de weiden lag kan ik moeilijk benoemen omdat ik de echte namen waarschijnlijk
niet ken. De beste omschrijving is “grillig gevormde lavaformaties”.
Maar ook pseudokraters, tof hoor, die bobbels. Vulkaanpijpen ook niet mis en dan zo’n gans veld met van die niet te beschrijven formaties - uniek is zeker op zijn plaats. Er is ook een wandeling mogelijk naar de rand van een vulkaan, maar dat leek ons voor vandaag te hoog gegrepen, letterlijk dan.
Aan ons guesthouse Storu-Laugar is er een warmwaterbad. Ria was gebrand om hier gebruik van te maken en dus moest dit zo snel mogelijk gebeuren. Het is wel slecht voor je badpak daar de tobbe uit beton gemaakt is.
Het guesthouse is goed, zonder veel poeha. We hebben er ‘s avonds gegeten en dat was lekker. Bij het lam kreeg je gebakken aardappelen en bij de vis gekookte aardappelen en dus niet zoals gisteren allemaal hetzelfde. Het was niet alleen lekker het was dan ook nog eens veel. Ik had driemaal meer vis dan gisteren voor minder geld en beter.
Het was een zalige dag met perfect weer. Een leuk zonnetje en een graad of 15.
02/07/2018 (Ma) Het Myvatn National Parc is voor vandaag geprogrammeerd. Zeer zonnige dag met een mooie 15°C, echt ideaal om deze belangrijke dag te doen. Belangrijk omdat ik die modderpoelen één van de hoogte punten van deze reis vind. En daar beginnen we vandaag mee. Surrealistisch, meer kan ik daar niet over zeggen. Het bevatte alles wat ik ervan verwachte en meer.
Nadien verder naar de Krafla vulkaan. Dat was ook wel de moeite om zo op die rand te staan.
Een beetje terug op dezelfde locatie kan je een zeer boeiende wandeling maken onder andere op de lava van de eruptie van 1984 van de Leirhnjukur. Je zag de lava hier en daar nog dampen. Heel, heel mooie wandeling.
Daarna moesten we de drukke agenda wat inkorten en hier en daar wat overslaan, vooral dan langere wandelingen. We zijn dan ook rechtstreeks naar de Dettifoss, de krachtigste waterval van Europa, gereden. Vooraf heb je de Hafragilfoss ook mooi en de weg er naartoe was een testje voor onze 4x4. Maar de Dettifoss is echt indrukwekkend. Het water is wel heel smerig tegenover zo’n gletsjerwaterval. Voor de wandeling naar de Selfoss waren we te moe. De weg er naartoe lag ook niet zo geweldig, anders had het misschien nog wel gelukt.
Het logies was in een guesthouse Mödrudalur. Dit is de hoogst gelegen bewoonde hoeve van IJsland. En zoals dat hoort staat ze er redelijk alleen. Er is ook een camping verbonden aan het guesthouse. Ook hier weer een grote bungalow met aparte huisje onder 1 dak en splinternieuw. Heel mooie kamers en een prachtig uitzicht. We blijven hier 2 nachten. Minpuntjes waren het ontbreken van een WIFI connectie in de huisjes en ze hadden nog geen kapstokken voorzien in de kast inclusief de buis waar ze aan moesten hangen.
Leuk waren de 2 kleine vosjes die een hol hadden vlak bij de weg en daar speelden. Vermoedelijk kregen ze eten van de locals want een moeder ontbrak.
03/07/2018 (Di) Weerom een zeer mooie dag voor een lange uitstap. Hoewel de reisbrochure aangeeft dat we maar een dikke 200km moeten rijden, heen en terug, ben je enkele reis ruim 3 uur onderweg. Dit was ook de grote test voor de auto en voor ons de bestuurders, want we moeten 2 rivieren door. De eerste rivier hadden we alle 4 zo iets van “whow moeten we hier door!”. Dat was dus mijn vuurdoop. En het ging goed. Volgens Ria zakte de wagen een beetje weg naar 1 kant maar daar kan je maar weinig aan veranderen eenmaal je in het water bent. Het was toch wel diep hoor. De tweede rivier was minder diep en minder breed, dus dat ging gewoon heel vlot. Verder ben je 3 uur aan het rijden in weidse ruimtes met verschillende ondergronden. Zo heb je precies kolengruis, rotsblokken verspreid als rozijnen in een brood, volle rotsen, zand (deep sand) en een enkele keer wat gras. De 4x4 heeft hier echt zijn best moeten doen hoor. Die rotsen maakten de weg zeer moeilijk berijdbaar. Dat “deep sand” maakte het rijden dan weer dat je van hier naar ginder slipte. En zo had elk van die ondergronden zijn eigenaardigheden.
 |
| Een toilet in de middle-of-nowhere |
En dan 3 uur terug naar ons overnachtingadres over die zelfde weg, ditmaal met Eric aan het stuur.
04/07/2018 (Wo) Slecht weer vandaag. ‘s Morgens ging het nog, maar tegen de middag zaten we echt in de wolken niet van plezier, maar met regen en kou.
De afslag en korte weg naar de Hafrahvammur canyon was een flinke test voor de 4x4. Dit was geen weg maar en klauter partij over rotsblokken. Vooral op de terugweg moeten we een blok nemen recht omhoog en dan voel je die wielen duwen hoor.
Trouwens die canyon zie je evengoed, zo niet beter vanaf de dam, waar je al die moeite niet voor hoeft te doen. Maar ‘t was wel plezant :-).
Dan moesten we naar de Hengifoss, dat was een wandeling van 1,5 uur omhoog en 1 uur terug naar beneden in de gietende regen. Je kan het raden, niet voor ons. We zijn na onze picknick in de auto, doorgereden naar Egilsstadir om in te checken in het hotel en we hebben het rustig aan gedaan.
Ze hebben daar “happy hour” van 5 tot 6:30h, met drank aan halve prijs. Betaalbaar dus.
Ze hebben er, buiten mooie kamers, ook een zeer goed restaurant en we hebber er 2 dagen heel goed gegeten. Ook het ontbijt mocht er wezen.
05/07/2018 (Do) Weerom slecht weer met bijna de gans dag regen. We hadden een trip naar de kust te doen vandaag. Het hoogte punt van de dag was zeker Höfn, een piepkleine nederzetting en haventje en veel rotsen en met nog veel meer papegaaiduikers. Daar hebben we wel wat tijd besteed en er moet bijgezegd worden dat gedurende de tijd dat we daar waren regende het niet!
We hadden onderweg vooraf nog een klein wandelingetje gemaakt langs een riviertje en dat was ook wel mooi. Linda is daar uitgeschoven op een steen. Hopelijk gaat het morgen allemaal weer goed met haar enkel en pols. Voor de rest hebben we veel kilometers gemaakt voor niets want het was geen weer meer om buiten te komen. In Egilsstadir hebben we de auto nog maar eens een poetsbeurt gegeven want die was niet meer om aan te zien, met al die zandwegen.
06/07/2018 (Vr) Het was een leuk weertje vandaag, maar met momenten wel wisselvallig. Soms, als je op de verkeerde plaats bent, is er een sterke wind die je flink kan afkoelen.
Het was dan ook goed genoeg om eens een terrasje te doen in Djupivogur. Daar is in het oudste gebouw van het dorp een cafeetje waar je koffie en cake kan bekomen. Leuk ook doordat je van op het terras een mooi zicht hebt op het haventje. Er lag zelfs in de baai een cruiseschip, blijkbaar met Vlamingen.
Onderweg zijn we even op een strand geweest. Het is een beetje zoals aan onze kust, alleen het zand is pikzwart, maar als je het in je handen neemt, krijg je toch geen vuile handen. Hier op het strand was het echt zalig.
Bovendien was er vlakbij een picknick plaats, maar we beslisten toch om verder te rijden naar de vuurtoren van Hvalnes. En daar kon je nauwelijks buiten komen. Het is maar 14km verder, maar aan de verkeerde kant van de berg. Koud en wind, niet te doen. We zijn dan ook de 14km terug gereden om te picknicken. Zalig in het zonnetje uit de wind, geweldig.
Er was nog een wandeling voorzien in een “onbekende” canyon waar we vooral die droge rivierbedding niet mochten oversteken. Dat was inderdaad een goed idee om dat niet te doen. Er zijn daar nogal diepe gleuven in. De wandeling zelf was mooi met veel kleur.
Na de wandeling zijn we door gereden naar Höfn, een ander dan de hiervoor aangehaalde, om boodschappen te gaan doen. Voor de rest was daar precies niet echt veel te zien. Vervolgens zijn we naar ons guesthouse gereden. Ze waren onze kamer vergeten te kuisen en dat gaf nogal wat ergernis van onze kant. De stofvlokken waaide in het rond. Het meisje van dienst, een Spaanse van de kanten van Madrid, stelde eerst een upgrade voor, maar uiteindelijk zijn we in onze kamer gebleven na een bliksemsnelle kuisbeurt. Ze was verschrikkelijk behulpzaam. We hebben die avond voor de helft van de prijs mogen eten. Niet slecht trouwens, met bloemkoolsoep als voorgerecht, de eerste soep sinds ruim een week. Voor de rest hebben ze “fish of the day” en “meat of the day” vermoedelijk alle dagen hetzelfde, maar de meat was zeer goed klaargemaakt.
07/07/2018 (Za) Weer zo’n hoofddag voor mij en het weer zat mee.
Onze eerste stop is het meer waar de ijsbergen op drijven die afbreken van de gletsjer Vatnajökul.
Gewoon prachtig. Het meer ligt vol met ijsbergen met kleuren die gaan van pikzwart, naar vies zwart, mooi wit, prachtig blauw en waterig doorschijnend wit. Het eerste meer aan de Jökullsa rivier is het grootste.
Een beetje verderop is er een andere kleinere gletsjertong die ook eindigt in een kleiner meer, maar net zo’n mooie ijsbergen.
Wat verder kan je in het Skaftefell National Park een wandeling maken naar de Svartifoss. Een waterval met een mooi amfitheater met perfect gevormde basaltzuilen. Wij zijn echter niet aan de afdaling naar de waterval begonnen. Linda haar voet is nog niet in orde en mijn knieën hebben ook last van de beklimming en de afdaling terug is het ergst en die moet dus nog komen.
We hebben er ook lekker buiten kunnen zitten om te eten. Een wandeling naar de gletsjer hebben we maar niet meer gedaan. We moeten trouwens nog energie en dies meer overhouden voor onze tocht van morgen naar Laki-berg. Onderweg nog gestopt bij een andere site met basaltstructuren.
08/07/2018 (Zo) Vandaag gaan we met de bus naar het vulkanengebied Lakagigar oftewel het kratergebied van Laki.
De bus vertrok rond 9h en na een paar tussenstops waren we tegen de middag aan de berg Laki.
Het is de bedoeling deze te beklimmen. Vanaf de top heb je dan een mooi overzicht op de meer dan honderd kraters die in 1783 de halve wereld onder een stofwolk bedekte. Hierdoor mislukte de oogsten verschillende jaren, zeker in IJsland, maar ook in een groot deel van Europa.
De berg heeft goed in onze kuiten gebeten moet ik zeggen en in mijn knieën. Naar boven ging goed met 2 stokken, maar naar beneden helpen die niet zoveel. In elk geval waren we de 2 volgende dagen behoorlijk stijf. De enige die geen last had, was Eric, hij is fysiek de best geconserveerde blijkbaar.
We moeten in elk geval naar Landmannalaugar. Onderweg was het zeer mooi met veel afwisseling in het landschap. En veel rivieren om over te steken. Soms ondiep, maar sommige waren toch op het randje. Bij één konden we aan de overkant de weg niet vinden en wisten dus niet goed waar naartoe. Rechtdoor bleek de beste optie. Het water was flink aan het stijgen doordat door de zon de sneeuw op de bergen smolt. Het zou dus best kunnen dat we de laatste doortocht naar het tentenkamp later op de dag gewoon niet meer zouden kunnen doen.
Het park heeft heel mooi gekleurde bergen en volgens wel ingelichte bronnen is het er verderop heel mooi, maar de bergen zijn toch wat hoog voor ons. We zijn dus beneden gebleven, hebben onze boterhammen opgegeten en zijn verder gereden naar ons guesthouse voor de volgende 2 dagen. Ook de warmwaterrivier kon ons niet echt bekoren.
De tweede helft van de tocht was helemaal niet mooi en ook de weg was niet goed. 34 km. Die moesten we eigenlijk morgen nog eens heen en terug overdoen, dat zagen niet zitten. Te meer omdat het de bedoeling was nog meer wandelingen te gaan maken.
Het guesthouse is in orde. De kamers zijn niet groot maar ze zijn proper en netjes. De badkamer is voldoende ruim. Het avondeten was goed, ook hier veel hamburgers. ’s Anderendaags had ik zalm, maar die was zeker niet beter dan die wij in België eten. Het ontbijt liet te wensen over. Te veel volk en te weinig personeel om alles tijdig bij te vullen.
10/07/2018 (Di) Vandaag doen we de dingen die we normaal morgen zouden doen, vooraleer we naar Reykjavik zouden rijden. Linda wil zoveel mogelijk van Reykjavik genieten. Het weer was toen we opstonden nog redelijk, maar tijdens de rit werd het steeds slechter.
We zijn toch maar naar de Haifoss gereden hoewel we bijna niets zagen van de mist en motregen. Toen we naar de waterval wandelden zag je nog steeds geen hand voor je ogen. We wilden dan ook maar verder rijden, maar we zagen dat het in het zuiden lichter werd. Binnen de 10 minuten was al die mist en regen weg en konden we terug naar de waterval die nu prachtig zichtbaar was.
We zijn daarna dan nog wat verder gereden, onderweg nog een reconstructie aangedaan van een 12-eeuwse hoeve en vervolgens nog even gestopt aan de Hjalparfoss. Ondertussen was de wind weer aangetrokken en was het koud buiten, maar wel droog.
Dat zal het dan geweest zijn voor onze reis naar IJsland. Morgen nog even naar Reykjavik en dan terug naar huis.
11/07/2018 (Wo) Gezien we het voorprogramma voor Reykjavik reeds afgehandeld hebben kunnen we rechtstreeks doorrijden naar de hoofdstad. En het regent er, of het gaat er regenen. ’t Is hier nog erger dan in het Noorse Bergen.
Er is uiteindelijk niet zo heel veel te zien in Reykjavik.
Het is er wel vanaf 3h bijna overal “happy hour”. Dus een paar drankjes hebben we wel genuttigd.
12/07/2018 (Do) Naar huis, om 4h opstaan, bah.
Reacties