2019/06 – Gardameer en Moesel
05/06/2019 (Wo) Op ‘t gemakske vertrokken richting Kassel. We hebben er voor gekozen om de A7 te nemen naar het zuiden. Die gaat tussen de grote steden door zoals Frankfurt en München.
Door de zwangerschap van Jishun, onze schoondochter, is Jolene de hond van Peter bij ons en die moet dus ook mee op vakantie. Dit beperkt natuurlijk onze bewegingsvrijheid enorm en we hebben hierdoor ook geen fietsen mee. We hebben het wel overwogen, maar meestal nemen we die niet mee als we ver gaan, dus hebben we ze nu ook maar thuis gelaten. Ook om wat te besparen op het gewicht.
We hebben een parking uitgekozen net onder Kassel in Baunatal. De parking was dik in orde en vrij rustig.
In het naburige dorpje aan de overkant van de baan, te bereiken via een brug, vonden we al vlug een restaurantje. We hebben nog een vergeefse poging gedaan om Baunatal te bezoeken, maar het centrum was te voet niet echt te vinden. We zijn in dat eerste restaurant dan maar gaan eten. Dat was tenslotte maar een 10-tal minuten van de parking.
06/06/2019 (Do) Vandaag hebben we een flinke trip voor de boeg. De A7 gaat dan wel tussen de grote steden door, maar rustig is het er zeker niet. Soms heb je hele colonnes vrachtwagens, kilometers lang. Gelukkig zijn de Duitse chauffeurs een stuk hoffelijker dan vroeger en gaven ze me rustig de tijd om het zootje in te halen.
Ria had een parking uitgekozen in Nesselwange.
Kort voor onze aankomst op de snelweg begon de auto flink veel lawaai te maken. Blijkbaar is de knalpot stuk. En dat met een lang weekend voor de deur.
Toen we aankwamen in Nesselwange was er nog veel plaats op de parking en het leek me nuttig om vandaag nog naar een garage te gaan om één en ander na te kijken. Dat bleek niet zo simpel. De eerste garage in het dorp zelf, was wel bereid, maar daar konden we niet binnen. De volgende 2 waren een stuk onvriendelijker. Uiteindelijk konden we de man van ADAC zover brengen om te maar eens te kijken onder het dreigement dat we anders de pechverhelping zouden bellen, ADAC dus. Blijkbaar was de knalpot afgebroken. Wat hij verder nog wel wou doen was het telefoonnummer opzoeken van de Citroën garage in Kempfen. Bellen moesten we zelf.
07/06/2019 (Vr) Ons eerste werk vandaag was dus een bezoek aan de garage in Kempfen. In eerste instantie was die ook niet zo happy. Maar het was er gelukkig niet druk en na enig nazicht gaf hij de nodige instructies aan zijn werkvolk. De meestergast reed ons de brug op en ze hebben de stukken terug aan mekaar geplakt. Voor 60€ waren we er van af. Dat viel dus 100% mee (voorlopig toch). Al bij al was die man dus wreed behulpzaam.
Na de middag zijn we in Nesselwange met de kabellift naar boven gegaan en daar een wandelingetje gemaakt en een pint gepakt. Je hebt daar wel mooie vergezichten onder andere op Neuschwanstein, al moest je dan wel heel goed kijken.
‘s Avonds buiten op het vuurtje vlees gebakken, maar de wind begon serieus aan te wakkeren. Later werd die zelfs stormachtig en vooral koud.
08/06/2019 (Za) We hebben besloten om vandaag verder te rijden naar Oostenrijk, meer bepaald naar Trins. Die zaterdag was een serieuze misrekening. We hadden niet verwacht dat er zoveel vakantieverkeer op de baan zou zijn. Zelfs in het dorp was het wreed druk, maar op de autoweg was het helemaal fout. Er was een file vanaf de Oostenrijkse grens tot Innsbruck. Bovendien hadden we geen sticker voor de autowegen in Oostenrijk. Bij Reute zijn we terug gedraaid. Bij het tankstation bij de grens zijn we binnen gegaan voor een sticker, hadden we al vanaf het begin moeten doen natuurlijk. Ondertussen zagen we op de app dat de files aan het afnemen waren. We hebben daar dan eerst maar onze boterhammen gegeten. Na het eten was de file flink afgenomen en zijn we alsnog terug vertrokken naar Trins. Maar door een ongeval en werken in Innsbruck was er daar een flinke file. Allee voor een goede 155km zijn we meer dan 5 uur onderweg geweest.
Trins viel dan weer heel hard mee en was de reis dik waard.
De parking is niet goedkoop, 10€ per nacht. Je kan wel water nemen en douchen. Maar de vloer van de douche was vuil en er was niets om te kuisen, dus onbruikbaar.
Jolene was de hele dag nog bijna niet uit de auto geweest en dus werd het hoog tijd voor een wandeling. In het dal zijn er enorm veel wandelmogelijkheden. We hadden gezien dat er 800m voor de parking er een restaurantje is. Dus wij naar daar want door de lange reis hadden we geen zin meer om te koken. Maar het restaurant was gereserveerd voor een gezelschap en we waren er dus niet welkom. Dus dan toch maar zelf wat uit de ijskast gehaald en een koude schotel op het tafel getoverd.
09/06/2019 (Zo) Het was een mooie morgen en we hebben besloten om hier te blijven vandaag. Lekker in het zonnetje de Mobi gekuist, de hond geborsteld en een wandeling gemaakt.
Onderweg lazen we op een bank: ”Geschonken door fam. ... als dankbaarheid voor het mooiste dal ter wereld”. Dat hebben we dan toch ook maar mooi gezien en beleefd.
‘s Middags nog eens naar dat restaurant gewandeld en nu konden we wel binnen. En het was goed wat ze daar de mensen voorschotelen. 35€ waren we kwijt en we waren goed rond gegeten.
Daarna platte rust en de dag nog wat uitzitten. Later op de dag nog een wandeling gemaakt. Morgen weer verder naar het Gardameer.
10/06/2019 (Ma) 's Anderendaags
Het is een feestdag vandaag, dus het verkeer viel wel mee. We zijn rechtstreeks naar Lazise gereden. Hier op die camping zijn we net voor ons huwelijk en net erna op vakantie geweest (wij zijn getrouwd in maart) en dat was de reden dat we (ik toch) hier nog eens terug wilden komen.
Op het laatste moment had onze GPS kuren. Hij stuurde ons door een piepklein straatje waar ik vervolgens ruim een half uur staan sukkelen heb om er terug uit te geraken. Bleek dat de hoofdbaan honderd meter verder was, waar je dan zonder problemen de camping kon inrijden.
De gemeentelijke camping as such was niet veel veranderd, maar vroeger stonden er veel tenten en caravans. Nu staan er vooral mobilehomes en wat caravans. Tenten zie je niet meer. De prijs was 38€ per dag, niet goedkoop, maar ja, je bent wel aan het Gardameer he.
Het was er ook druk, heel veel Duitsers. Ria had onderweg één en ander opgezocht en het bleek dat de Duitsers uit het zuiden 14 dagen verlof hebben, allee de kinderen toch en hierdoor ook veel ouders waarschijnlijk. Natuurlijk is het voor hen niet ver dan om eens een weekje af te zakken naar het Gardameer en je hoorde dus (te) veel Duits en hoegenaamd geen Italiaans en dat was spijtig.
Maar eenmaal buiten de camping werd het nog erger. Je kon er letterlijk over de koppen lopen. Zoveel volk, niet normaal en helemaal ons ding niet. We zijn hier duidelijk in de verkeerde periode aanbeland.
Het stadje was in al die jaren omgevormd tot één groot restaurant en je mag gerust zijn, al die terrassen zaten vol.
Nu het meer was nog wel steeds even mooi hoor.
We zijn gaan eten in het, naar we vermoeden, restaurant waar we destijds ook gingen eten. De pizza was niet slecht maar ook niet bijzonder en de sfeer was zoals hierboven reeds beschreven.
Het was ook drukkend warm, er hing onweer in de lucht.
Ondertussen zijn we er achter dat Jolene helemaal geen rustige hond is om mee te nemen met de mobilehome en al helemaal niet als het warm is. De ganse nacht is ze in de weer met van alles en nog wat en met warm weer komt ze dat tussen onze bedden doen omdat het daar wat frisser is. We sliepen dus wreed slecht.
11/06/2019 (Di) We hadden de indruk dat het vandaag iets rustiger was, maar veel zal het wel niet uitgemaakt hebben. Maar 's morgens vroeg was het te doen.
In de namiddag zijn we gaan zwemmen in het meer. Het was zalig, helemaal niet koud. Maar doordat er een heel donkere wolk in snelvaart afkwam zijn we maar snel terug gegaan naar de Mobi. Maar boven Lazise droogde de wolk op en er kwam geen regen van.
12/06/2019 (Wo) Marktdag, daar waren we voor gebleven. Alleen, ook dat viel lelijk tegen. Vroeger had je de Italiaanse verkopers die hun waren stonden aan te bieden. Nu was het stil en druk. Zo druk, dat ik denk, dat er bijna niemand iets kocht. En Italiaans hoorden we nog steeds niet.
We hadden ook spijt dat we onze fietsen niet bij hadden omdat je nu blijkbaar toch een heel eind naast het meer kan fietsen. Vroeger had je privé stranden waar je niet door kon, maar nu hebben ze er een wandel/fiets boulevard van gemaakt.
’s Namiddags zijn we nog eens gaan zwemmen en iets gaan drinken in de strandbar. Dat was wel tof.
Het werd vandaag ’s avonds eindelijk wat frisser. Er kwam wat zuurstof in de lucht. Maar desalniettemin hebben we beslist om te vertrekken en terug naar het noorden te rijden waar het wat koeler is en waar hopelijk Jolene wat beter zal slapen en wij dus ook.
Maar eerst zijn we nog een pizza gaan eten in een relatief klein restaurantje, toch als je het aan de achterkant bekijkt. Met een Italiaanse ober die nog wat show gaf met de bijhorende Italiaans flair. Eindelijk. En de pizza was nog lekker ook. Alleen er liep een kat door de straat en die ging onder een auto liggen net in het zicht van Jolene. Die moest ik dus gaan wegjagen vooraleer er terug rust kwam op het kleine terrasje.
13/06/2019 (Do) Zo gezegd zo gedaan, normaal hadden we nog op andere plaatsen eens gaan kijken maar zoals gezegd ’t was genoeg.
We zijn over de oude Brennerpas terug gereden tot in Trins.
Daar hebben we s’ middags gegeten en daarna zijn we de autoweg opgereden. Moesten we toch weer betalen voor de ganse rit, want op de terugweg met je betalen net voor Innsbruck. We zijn terug gaan slapen in Nesselwange.
Daar hebben we in de namiddag nog een leuke wandeling gemaakt en een lekkere pint gaan drinken met een warme worst op een terras van een brouwerij. Nesselwange is op zich wel een toffe tussenstop.
14-18/06/2019 Kesten aan de Moesel, rustig zoals altijd.
Door de zwangerschap van Jishun, onze schoondochter, is Jolene de hond van Peter bij ons en die moet dus ook mee op vakantie. Dit beperkt natuurlijk onze bewegingsvrijheid enorm en we hebben hierdoor ook geen fietsen mee. We hebben het wel overwogen, maar meestal nemen we die niet mee als we ver gaan, dus hebben we ze nu ook maar thuis gelaten. Ook om wat te besparen op het gewicht.
We hebben een parking uitgekozen net onder Kassel in Baunatal. De parking was dik in orde en vrij rustig.
06/06/2019 (Do) Vandaag hebben we een flinke trip voor de boeg. De A7 gaat dan wel tussen de grote steden door, maar rustig is het er zeker niet. Soms heb je hele colonnes vrachtwagens, kilometers lang. Gelukkig zijn de Duitse chauffeurs een stuk hoffelijker dan vroeger en gaven ze me rustig de tijd om het zootje in te halen.
Ria had een parking uitgekozen in Nesselwange.
Kort voor onze aankomst op de snelweg begon de auto flink veel lawaai te maken. Blijkbaar is de knalpot stuk. En dat met een lang weekend voor de deur.
Toen we aankwamen in Nesselwange was er nog veel plaats op de parking en het leek me nuttig om vandaag nog naar een garage te gaan om één en ander na te kijken. Dat bleek niet zo simpel. De eerste garage in het dorp zelf, was wel bereid, maar daar konden we niet binnen. De volgende 2 waren een stuk onvriendelijker. Uiteindelijk konden we de man van ADAC zover brengen om te maar eens te kijken onder het dreigement dat we anders de pechverhelping zouden bellen, ADAC dus. Blijkbaar was de knalpot afgebroken. Wat hij verder nog wel wou doen was het telefoonnummer opzoeken van de Citroën garage in Kempfen. Bellen moesten we zelf.
07/06/2019 (Vr) Ons eerste werk vandaag was dus een bezoek aan de garage in Kempfen. In eerste instantie was die ook niet zo happy. Maar het was er gelukkig niet druk en na enig nazicht gaf hij de nodige instructies aan zijn werkvolk. De meestergast reed ons de brug op en ze hebben de stukken terug aan mekaar geplakt. Voor 60€ waren we er van af. Dat viel dus 100% mee (voorlopig toch). Al bij al was die man dus wreed behulpzaam.
Na de middag zijn we in Nesselwange met de kabellift naar boven gegaan en daar een wandelingetje gemaakt en een pint gepakt. Je hebt daar wel mooie vergezichten onder andere op Neuschwanstein, al moest je dan wel heel goed kijken.
 |
| Alsof ze nooit iets anders gedaan heeft |
 |
| Even inzoomen |
08/06/2019 (Za) We hebben besloten om vandaag verder te rijden naar Oostenrijk, meer bepaald naar Trins. Die zaterdag was een serieuze misrekening. We hadden niet verwacht dat er zoveel vakantieverkeer op de baan zou zijn. Zelfs in het dorp was het wreed druk, maar op de autoweg was het helemaal fout. Er was een file vanaf de Oostenrijkse grens tot Innsbruck. Bovendien hadden we geen sticker voor de autowegen in Oostenrijk. Bij Reute zijn we terug gedraaid. Bij het tankstation bij de grens zijn we binnen gegaan voor een sticker, hadden we al vanaf het begin moeten doen natuurlijk. Ondertussen zagen we op de app dat de files aan het afnemen waren. We hebben daar dan eerst maar onze boterhammen gegeten. Na het eten was de file flink afgenomen en zijn we alsnog terug vertrokken naar Trins. Maar door een ongeval en werken in Innsbruck was er daar een flinke file. Allee voor een goede 155km zijn we meer dan 5 uur onderweg geweest.
Trins viel dan weer heel hard mee en was de reis dik waard.
De parking is niet goedkoop, 10€ per nacht. Je kan wel water nemen en douchen. Maar de vloer van de douche was vuil en er was niets om te kuisen, dus onbruikbaar.
Jolene was de hele dag nog bijna niet uit de auto geweest en dus werd het hoog tijd voor een wandeling. In het dal zijn er enorm veel wandelmogelijkheden. We hadden gezien dat er 800m voor de parking er een restaurantje is. Dus wij naar daar want door de lange reis hadden we geen zin meer om te koken. Maar het restaurant was gereserveerd voor een gezelschap en we waren er dus niet welkom. Dus dan toch maar zelf wat uit de ijskast gehaald en een koude schotel op het tafel getoverd.
09/06/2019 (Zo) Het was een mooie morgen en we hebben besloten om hier te blijven vandaag. Lekker in het zonnetje de Mobi gekuist, de hond geborsteld en een wandeling gemaakt.
Onderweg lazen we op een bank: ”Geschonken door fam. ... als dankbaarheid voor het mooiste dal ter wereld”. Dat hebben we dan toch ook maar mooi gezien en beleefd.
‘s Middags nog eens naar dat restaurant gewandeld en nu konden we wel binnen. En het was goed wat ze daar de mensen voorschotelen. 35€ waren we kwijt en we waren goed rond gegeten.
Daarna platte rust en de dag nog wat uitzitten. Later op de dag nog een wandeling gemaakt. Morgen weer verder naar het Gardameer.
10/06/2019 (Ma) 's Anderendaags
Het is een feestdag vandaag, dus het verkeer viel wel mee. We zijn rechtstreeks naar Lazise gereden. Hier op die camping zijn we net voor ons huwelijk en net erna op vakantie geweest (wij zijn getrouwd in maart) en dat was de reden dat we (ik toch) hier nog eens terug wilden komen.
Op het laatste moment had onze GPS kuren. Hij stuurde ons door een piepklein straatje waar ik vervolgens ruim een half uur staan sukkelen heb om er terug uit te geraken. Bleek dat de hoofdbaan honderd meter verder was, waar je dan zonder problemen de camping kon inrijden.
De gemeentelijke camping as such was niet veel veranderd, maar vroeger stonden er veel tenten en caravans. Nu staan er vooral mobilehomes en wat caravans. Tenten zie je niet meer. De prijs was 38€ per dag, niet goedkoop, maar ja, je bent wel aan het Gardameer he.
Het was er ook druk, heel veel Duitsers. Ria had onderweg één en ander opgezocht en het bleek dat de Duitsers uit het zuiden 14 dagen verlof hebben, allee de kinderen toch en hierdoor ook veel ouders waarschijnlijk. Natuurlijk is het voor hen niet ver dan om eens een weekje af te zakken naar het Gardameer en je hoorde dus (te) veel Duits en hoegenaamd geen Italiaans en dat was spijtig.
Maar eenmaal buiten de camping werd het nog erger. Je kon er letterlijk over de koppen lopen. Zoveel volk, niet normaal en helemaal ons ding niet. We zijn hier duidelijk in de verkeerde periode aanbeland.
Het stadje was in al die jaren omgevormd tot één groot restaurant en je mag gerust zijn, al die terrassen zaten vol.
Nu het meer was nog wel steeds even mooi hoor.
We zijn gaan eten in het, naar we vermoeden, restaurant waar we destijds ook gingen eten. De pizza was niet slecht maar ook niet bijzonder en de sfeer was zoals hierboven reeds beschreven.
Het was ook drukkend warm, er hing onweer in de lucht.
Ondertussen zijn we er achter dat Jolene helemaal geen rustige hond is om mee te nemen met de mobilehome en al helemaal niet als het warm is. De ganse nacht is ze in de weer met van alles en nog wat en met warm weer komt ze dat tussen onze bedden doen omdat het daar wat frisser is. We sliepen dus wreed slecht.
11/06/2019 (Di) We hadden de indruk dat het vandaag iets rustiger was, maar veel zal het wel niet uitgemaakt hebben. Maar 's morgens vroeg was het te doen.
In de namiddag zijn we gaan zwemmen in het meer. Het was zalig, helemaal niet koud. Maar doordat er een heel donkere wolk in snelvaart afkwam zijn we maar snel terug gegaan naar de Mobi. Maar boven Lazise droogde de wolk op en er kwam geen regen van.
12/06/2019 (Wo) Marktdag, daar waren we voor gebleven. Alleen, ook dat viel lelijk tegen. Vroeger had je de Italiaanse verkopers die hun waren stonden aan te bieden. Nu was het stil en druk. Zo druk, dat ik denk, dat er bijna niemand iets kocht. En Italiaans hoorden we nog steeds niet.
We hadden ook spijt dat we onze fietsen niet bij hadden omdat je nu blijkbaar toch een heel eind naast het meer kan fietsen. Vroeger had je privé stranden waar je niet door kon, maar nu hebben ze er een wandel/fiets boulevard van gemaakt.
’s Namiddags zijn we nog eens gaan zwemmen en iets gaan drinken in de strandbar. Dat was wel tof.
Het werd vandaag ’s avonds eindelijk wat frisser. Er kwam wat zuurstof in de lucht. Maar desalniettemin hebben we beslist om te vertrekken en terug naar het noorden te rijden waar het wat koeler is en waar hopelijk Jolene wat beter zal slapen en wij dus ook.
Maar eerst zijn we nog een pizza gaan eten in een relatief klein restaurantje, toch als je het aan de achterkant bekijkt. Met een Italiaanse ober die nog wat show gaf met de bijhorende Italiaans flair. Eindelijk. En de pizza was nog lekker ook. Alleen er liep een kat door de straat en die ging onder een auto liggen net in het zicht van Jolene. Die moest ik dus gaan wegjagen vooraleer er terug rust kwam op het kleine terrasje.
13/06/2019 (Do) Zo gezegd zo gedaan, normaal hadden we nog op andere plaatsen eens gaan kijken maar zoals gezegd ’t was genoeg.
We zijn over de oude Brennerpas terug gereden tot in Trins.
Daar hebben we s’ middags gegeten en daarna zijn we de autoweg opgereden. Moesten we toch weer betalen voor de ganse rit, want op de terugweg met je betalen net voor Innsbruck. We zijn terug gaan slapen in Nesselwange.
Daar hebben we in de namiddag nog een leuke wandeling gemaakt en een lekkere pint gaan drinken met een warme worst op een terras van een brouwerij. Nesselwange is op zich wel een toffe tussenstop.
14-18/06/2019 Kesten aan de Moesel, rustig zoals altijd.
Reacties